Ev
Kültür
Yıldönümü katarsisi: Ukraynalı grup Go_A, Columbia Tiyatrosu’nda
Rus saldırganlık savaşının yıldönümünde, Ukraynalı grup Go_A ilk konserini Berlin’de verdi. Dayanışma, sevinç ve gözyaşı dolu bir akşam.
Elizabeth Rushton
Ukraynalı grup Go_A, Columbia Tiyatrosu’nda sahnede (soldan sağa: Ivan Hryhoriak, Taras Shevchenko, Kateryna Pavlenko, Ihor Didenchuk)Elizabeth Rushton
Ukraynalı folk-tekno grubu Go_A’nın bir konserine ilk kez katıldığımda, dünya farklı hissettirdi. Ekim 2021’de Kiev’de, saat 02:00’de popüler Podil semtindeki bir arka bahçenin bodrum katındaki küçük bir kulüpteydi. Grubun ritimleri ve çoğu Ukrayna kıyafeti giymiş genç dinleyicilerinin ulusal halk geleneği ile modern seslerin bu kombinasyonunu kucaklamalarındaki coşku gibi bulaşıcıydı.
Muhtemelen bu küçük odadaki hiç kimse, sadece dört ay sonra Ukrayna’nın Rusya liderliğindeki bir saldırı savaşında kendini savunmak zorunda kalacağını tahmin edemezdi. Go_A şu anda Almanya’da savaş nedeniyle Nisan 2022’den ertelenen küçük bir konser serisini çalıyor. Kaderin sahip olacağı gibi, Berlin tarihi 24 Şubat 2023’e, Rusya’nın tüm Ukrayna’yı işgalinin yıldönümüne denk geldi.
O zamanlar yazdığım gibi, Ukrayna kültür ve müzik geleneklerinin bu dinleyici kitlesi için bu kadar büyük önem taşımasının, o zamanlar Donbass’ta Rusya ile neredeyse sekiz yıl süren savaşla doğrudan ilgili olduğunu yazmıştım. 2021’in sonlarında, grubun multi-enstrümantalisti Ihor Didenchuk’un halk flütleri, Rus saldırganlığına karşı bir direniş işaretiydi. Bu yüzden pek çok kişinin o gün Columbia Tiyatrosu’nda olmak istemesine şaşmamalı.
Seyircilerin çoğu doğrudan yıldönümü demosundan geldi
Daha nota bile çalınmadan salonda bir dayanışma havası hissediliyor. Ukrayna’nın ulusal şairiyle aynı adı taşıyan yapımcı Taras Shevchenko’nun DJ güvertesinde bir Ukrayna bayrağı asılı. Seyirciler arasında birçok giyim vyshyvankas, Ukrayna’nın geleneksel işlemeli gömlekleri ve Ukrayna bayrakları veya yanaklarına küçük bayraklar boyanmıştır. Birçoğu doğrudan yıldönümünde Brandenburg Kapısı’nın önündeki büyük gösteriden geldi. Go_A’yı dördüncü oldukları ESC 2021’de Ukrayna için gösterdikleri performanstan tanıyan diğerleri, ceketlerine mavi ve sarı kurdeleler takıyorlar.
Grubun baş şarkıcısı Kateryna Pavlenko, izleyicilere İngilizce olarak Go_A’nın şarkılarındaki bahar ve güneş gibi temaların Ukrayna halk kültürünün kökenleriyle nasıl bir bağlantı kurduğunu açıklıyor. Temalar kesinlikle dans edilebilir bir şekilde uygulanıyor: Adını Ukraynalı bir bahar dansından alan “Vesnianka”, birçok insanın kafasını çarpmasına neden olan sert bir davul ve bas sesine sahip. “Nebo v dolonyakh” (İngilizce: Heaven in your hands) adlı şarkıda Ihor Didenchuk, kalabalığı pogo dansına ve 90’ların dans pistinden fırlamış gibi titreşen sentezlere yönlendiriyor.
“Solovey” (Bülbül) veya “Rusalochki” (Denizkızları) gibi diğer şarkılar da Pavlenko’nun nefes kesen sesini ön plana çıkaran daha sessiz anlar içeriyor. Ukrayna, Polonya ve Beyaz Rusya’ya özgü geleneksel “beyaz şarkı” tarzında şarkı söylüyor. Genellikle tiz, kıvrımlı seslerle dolu ve son derece büyüleyicidir.
Grup, konserin Rus işgalinin yıl dönümüne denk geldiğini de yorumsuz bırakmıyor. Konserin başlarında Kateryna Pavlenko, “Bu sahne siyasetle ilgili olmamalı – ama bugün bizim hayatlarımızla ilgili” diyor. “Bir yıl önce hayatımız değişti.” Ukrayna için bu kadar acılı zamanlarda sahneye neşeyle çıkmanın genellikle zor olduğunu söylüyor – ancak seyirciye destekleri için teşekkür ediyor. “Gücü içimizde hissediyoruz ve kazanacağız.” Daha sonra iki şarkının arasına ekliyor: “Başlamadan önce kısaca şunu söylemeliyim: Rusya bir terör devletidir.” Seyirciler tezahürat yapıyor ve alkışlıyor.
Bir an için savaşı unutuyorsun
Grup, ESC şarkıları “Shum”u ikinci kez çaldığında, Pavlenko herkesi seyirciler arasındaki komşularıyla el ele vermeye, küçük daireler oluşturmaya ve müziğin ritmine dönmeye davet ediyor – tıpkı Kiev’den gelen bir grup gencin kendiliğinden olması gibi 2021’de minik yeraltı kulübündeki konserinde yaptı. Şarkının doruk noktasından hemen önce Pavlenko, herkese yere çömelmelerini ve gözlerini kapatmalarını söyler. “Hayatlarımız, zevk almamız için orada bulunan anlardan oluşuyor” diyor. “Bu öyle bir an ki. Bir çılgınlığa hazır mısın?” Vuruş başlar, kalabalık ayağa fırlar ve çıldırır. O kadar ciddi bir an ki, size dışarıda olup bitenleri unutturuyor – hatta belki bir savaş olduğunu bile.
Konserin sonunda grup Ukrayna milli marşını söylüyor ve ardından ikinci kez “Kalyna” şarkısını çalıyor. Şarkı, savaşın başlamasından sonra grup tarafından yayınlanan ilk single oldu ve adını Ukrayna’nın ulusal sembolü olan kırmızı vibernumdan alıyor. Yıldönümünde müshil etkisi vardır. Pavlenko, “Büyü, sevgili Kalyna’m” diyor. “Ben de senin küçük kırmızı meyvelerini toplayacağım.” Şarkının sonunda ışıklar yandığında, seyircilerden bazıları gözyaşlarını siliyor.
Konserden sonra grup, hayranlarıyla buluşmak için Columbia Theatre oditoryumuna geri döner. Ukraynalı arkadaşlar da orada, kucaklaşmalar var. Her şeyden önce, Kateryna Pavlenko Ukraynalı gençlerle çevrilidir. Arka arkaya bir kız yanına gelir, biletini veya Ukrayna bayrağını imzalamasını ister ve grubu Berlin’de görmenin kendisi için ne kadar önemli olduğunu, bu müziğin onu geçen yıl boyunca anavatanına nasıl bağladığını anlatır. verdi. Pavlenko her birini dikkatlice dinler, misafirleri kucaklar ve “Все буде класно” – “Her şey harika olacak” der. Bu konserde bulunan herkes ona inanmaya meyillidir.
Kültür
Yıldönümü katarsisi: Ukraynalı grup Go_A, Columbia Tiyatrosu’nda
Rus saldırganlık savaşının yıldönümünde, Ukraynalı grup Go_A ilk konserini Berlin’de verdi. Dayanışma, sevinç ve gözyaşı dolu bir akşam.
Elizabeth Rushton
Ukraynalı grup Go_A, Columbia Tiyatrosu’nda sahnede (soldan sağa: Ivan Hryhoriak, Taras Shevchenko, Kateryna Pavlenko, Ihor Didenchuk)Elizabeth Rushton
Ukraynalı folk-tekno grubu Go_A’nın bir konserine ilk kez katıldığımda, dünya farklı hissettirdi. Ekim 2021’de Kiev’de, saat 02:00’de popüler Podil semtindeki bir arka bahçenin bodrum katındaki küçük bir kulüpteydi. Grubun ritimleri ve çoğu Ukrayna kıyafeti giymiş genç dinleyicilerinin ulusal halk geleneği ile modern seslerin bu kombinasyonunu kucaklamalarındaki coşku gibi bulaşıcıydı.
Muhtemelen bu küçük odadaki hiç kimse, sadece dört ay sonra Ukrayna’nın Rusya liderliğindeki bir saldırı savaşında kendini savunmak zorunda kalacağını tahmin edemezdi. Go_A şu anda Almanya’da savaş nedeniyle Nisan 2022’den ertelenen küçük bir konser serisini çalıyor. Kaderin sahip olacağı gibi, Berlin tarihi 24 Şubat 2023’e, Rusya’nın tüm Ukrayna’yı işgalinin yıldönümüne denk geldi.
O zamanlar yazdığım gibi, Ukrayna kültür ve müzik geleneklerinin bu dinleyici kitlesi için bu kadar büyük önem taşımasının, o zamanlar Donbass’ta Rusya ile neredeyse sekiz yıl süren savaşla doğrudan ilgili olduğunu yazmıştım. 2021’in sonlarında, grubun multi-enstrümantalisti Ihor Didenchuk’un halk flütleri, Rus saldırganlığına karşı bir direniş işaretiydi. Bu yüzden pek çok kişinin o gün Columbia Tiyatrosu’nda olmak istemesine şaşmamalı.
Seyircilerin çoğu doğrudan yıldönümü demosundan geldi
Daha nota bile çalınmadan salonda bir dayanışma havası hissediliyor. Ukrayna’nın ulusal şairiyle aynı adı taşıyan yapımcı Taras Shevchenko’nun DJ güvertesinde bir Ukrayna bayrağı asılı. Seyirciler arasında birçok giyim vyshyvankas, Ukrayna’nın geleneksel işlemeli gömlekleri ve Ukrayna bayrakları veya yanaklarına küçük bayraklar boyanmıştır. Birçoğu doğrudan yıldönümünde Brandenburg Kapısı’nın önündeki büyük gösteriden geldi. Go_A’yı dördüncü oldukları ESC 2021’de Ukrayna için gösterdikleri performanstan tanıyan diğerleri, ceketlerine mavi ve sarı kurdeleler takıyorlar.
Grubun baş şarkıcısı Kateryna Pavlenko, izleyicilere İngilizce olarak Go_A’nın şarkılarındaki bahar ve güneş gibi temaların Ukrayna halk kültürünün kökenleriyle nasıl bir bağlantı kurduğunu açıklıyor. Temalar kesinlikle dans edilebilir bir şekilde uygulanıyor: Adını Ukraynalı bir bahar dansından alan “Vesnianka”, birçok insanın kafasını çarpmasına neden olan sert bir davul ve bas sesine sahip. “Nebo v dolonyakh” (İngilizce: Heaven in your hands) adlı şarkıda Ihor Didenchuk, kalabalığı pogo dansına ve 90’ların dans pistinden fırlamış gibi titreşen sentezlere yönlendiriyor.
“Solovey” (Bülbül) veya “Rusalochki” (Denizkızları) gibi diğer şarkılar da Pavlenko’nun nefes kesen sesini ön plana çıkaran daha sessiz anlar içeriyor. Ukrayna, Polonya ve Beyaz Rusya’ya özgü geleneksel “beyaz şarkı” tarzında şarkı söylüyor. Genellikle tiz, kıvrımlı seslerle dolu ve son derece büyüleyicidir.
Grup, konserin Rus işgalinin yıl dönümüne denk geldiğini de yorumsuz bırakmıyor. Konserin başlarında Kateryna Pavlenko, “Bu sahne siyasetle ilgili olmamalı – ama bugün bizim hayatlarımızla ilgili” diyor. “Bir yıl önce hayatımız değişti.” Ukrayna için bu kadar acılı zamanlarda sahneye neşeyle çıkmanın genellikle zor olduğunu söylüyor – ancak seyirciye destekleri için teşekkür ediyor. “Gücü içimizde hissediyoruz ve kazanacağız.” Daha sonra iki şarkının arasına ekliyor: “Başlamadan önce kısaca şunu söylemeliyim: Rusya bir terör devletidir.” Seyirciler tezahürat yapıyor ve alkışlıyor.
Bir an için savaşı unutuyorsun
Grup, ESC şarkıları “Shum”u ikinci kez çaldığında, Pavlenko herkesi seyirciler arasındaki komşularıyla el ele vermeye, küçük daireler oluşturmaya ve müziğin ritmine dönmeye davet ediyor – tıpkı Kiev’den gelen bir grup gencin kendiliğinden olması gibi 2021’de minik yeraltı kulübündeki konserinde yaptı. Şarkının doruk noktasından hemen önce Pavlenko, herkese yere çömelmelerini ve gözlerini kapatmalarını söyler. “Hayatlarımız, zevk almamız için orada bulunan anlardan oluşuyor” diyor. “Bu öyle bir an ki. Bir çılgınlığa hazır mısın?” Vuruş başlar, kalabalık ayağa fırlar ve çıldırır. O kadar ciddi bir an ki, size dışarıda olup bitenleri unutturuyor – hatta belki bir savaş olduğunu bile.
Konserin sonunda grup Ukrayna milli marşını söylüyor ve ardından ikinci kez “Kalyna” şarkısını çalıyor. Şarkı, savaşın başlamasından sonra grup tarafından yayınlanan ilk single oldu ve adını Ukrayna’nın ulusal sembolü olan kırmızı vibernumdan alıyor. Yıldönümünde müshil etkisi vardır. Pavlenko, “Büyü, sevgili Kalyna’m” diyor. “Ben de senin küçük kırmızı meyvelerini toplayacağım.” Şarkının sonunda ışıklar yandığında, seyircilerden bazıları gözyaşlarını siliyor.
Konserden sonra grup, hayranlarıyla buluşmak için Columbia Theatre oditoryumuna geri döner. Ukraynalı arkadaşlar da orada, kucaklaşmalar var. Her şeyden önce, Kateryna Pavlenko Ukraynalı gençlerle çevrilidir. Arka arkaya bir kız yanına gelir, biletini veya Ukrayna bayrağını imzalamasını ister ve grubu Berlin’de görmenin kendisi için ne kadar önemli olduğunu, bu müziğin onu geçen yıl boyunca anavatanına nasıl bağladığını anlatır. verdi. Pavlenko her birini dikkatlice dinler, misafirleri kucaklar ve “Все буде класно” – “Her şey harika olacak” der. Bu konserde bulunan herkes ona inanmaya meyillidir.