YALNIZLIK PERİYODU
Farkında mısınız, her iki çiftin birinin boşandığı bir bölümde yaşıyoruz. Ne oldu da biz bu duruma geldik. Ne oldu da alaka yürütemez hale geldik. Bu durumu anlamak için birkaç kuşak geriye gitmenin gerekli olduğunu düşünüyorum.
1930larda doğmuş bayan ve erkeklerden başlayalım. 2. Dünya savaşını şahsen hayatış periyodun insanları. Şimdiki gençlerin anneanneleri, babaanneleri dedeleri. O periyot Türkiye şimdiki üzere değil. İnsan ne fikir üretse para kazanıyor. Ataerkil toplumun gerekliliğine göre bayanın konutta olup erkeğin avlandığı ve konuta para getirdiği bir devir. Eğitim deseniz, en çok lise mezunu. O da bayanlar değil, yalnızca erkekler. ötürüsıyla cehaletin de baş gösterdiği bir periyot. Sorgusuz sualsiz her insanın biçilmiş rolleri kabul ettiği bir bölüm. Memnunlar mıydı mutsuzlar mıydı tartışılır lakin daha masumlardı. Manevi kıymetleri maddi kıymetlerden daha fazlaydı zira savaş periyodunun insanlarıydılar. hayatın pahasını biliyorlardı.
Bu beşerler daha kendini tanımazken evlendirilir ve rollere uygun davranmaları beklenirdi. Şayet o role uygun davranılmazsa ayıplanır, dışlanırlardı. bayanın rolü yalnızca annelik ve konut işleriydi. Erkek ise para kazanır, konutunu geçindirirdi. Kimse bu durumu sorgulamazdı zira sorgulanacak bir durum yoktu. Lakin savaş daha sonrası iktisat yeniden kalkınmaya başlayınca, erkeğin eli para tutunca işler değişmeye başladı. Kendini olduğundan daha da kuvvetli hissetmeye başladı ve döngü orda bozulmaya başladı. Her ne olduysa manevi bedeller yetmemeye başladı. Anlık zevkler işin içine girmeye başladı. Diğer bayanlar, içki, kumar ve ne eklerseniz. Birfazlaca bayanın bundan haberi olmadı. Lakin hepsi hissetti. Kadınlık içgüdüsü. Fakat daima kabul ettiler. Erkektir, ne yapsa yeridir, kabuldür üzere bir anlayış çıktı ortaya.
Gelelim bu kuşağın çocuklarına. 1950 liler. Şimdiki gençlerin anneleri, babaları, teyzeleri, amcaları. Bu beşerler kendi anne babalarına nazaran daha okumuş, daha bilgili beşerler. En azından bayanların içinde lise bitirmiş, hatta tek tük üniversite bile okumuş var. adamların içinde ise üniversite mezunları var. Her ne kadar okusalar da kendi ailelerinde gözlemledikleri ilgi biçimi hanımın kelamının olmadığı, erkeğin ise her şeye hakkı olduğu halinde. Okur müellif oranı arttıkça, cehalet azalıyor, gözler açılıyor. ötürüsıyla bu dönemin gözleri hayli açılmadan müdahale edilmeliydi ve bayanlar 20 lerine geldi mi evlenmeliydiler. Motamot de o denli oldu. Lakin bu bayanlar mutsuz bayanlar. niye mi? Zira potansiyellerini gerçekleştirememiş bayanlar. Okumak istediler lakin müsaade verilmedi. Gözleri açıldı bir defa. Farkındalıkları oluşmaya başladı lakin ellerinden bir şey gelmedi. Zira çalışma müsaadeleri olmadığından kendi ayakları üstünde duramadılar. Ezildiler, hor görüldüler lakin bunu asla kendilerine yediremediler. Pekala ne oldu? Kocalarından tatmin olamadılar hiç bir vakit. O yüzden de erkek çocuklarına aşık oldular. Duygusal tatmini erkek çocuklarında deneyimlediler. Erkek çocuk gözünün ışığı oldu ve daima evvelari oldu. Ne de olsa büyüyünce annelerini onlar kurtaracaktı. (Öyle de oldu. bu vakitte boşanmaya başladı bu dönem, çocuklarının gücünü artlarına alarak) Kız çocuklara ise daima şu ileti verildi ‘oku, çalış, kendi ayakların üstünde dur, hiç bir vakit benim yaşadıklarımı yaşama’. Başka yandan model aldıkları evlilikler daima mutsuz evlilikler zira konutun ortasında daima bir huzursuzluk. ötürüsıyla, bir yandan da bilinçaltı evliliğe dair dehşet dolu.
Pekala bu gençler bugün ne yapıyorlar, nasıllar? Bir birden fazla mutsuz, bir birçok büyük ikilemler yaşıyor. Kız çocuklar okudu, birebir vakitte hayli okudu. Üniversite yetmedi, yüksek lisans yaptılar, yüksek lisans yetmedi, doktora yaptılar. Okudukça okudular. Her hanımın uygun ya da makûs bir işi de var. Erkek çocuklar ise annelerinin biricikleri olduklarından fazla uğraşmadılar kendileriyle. Birebir sistemde gittiler. Lakin gözden kaçan bir şey oldu. Periyot epey değişti. Artık para kazanmak sıkıntı. Yalnızca zekanın para kazandığı bir periyotta yaşıyoruz. İşsizlikler arttı. Erkeğin parayla kullandığı gücü azalmaya başladı, bayan da parayla güçlenmeye başladı. Teknoloji girdi hayatlarına. Her şeye ulaşım epeyce kolay oldu. her insanın gözü fazlaca açıldı.
İlgiler? İlgi demeye bin şahit. Kimsenin birbirine tahammülü yok. Erkekler o kadar alışmış ki annelerinin biriciği olmaya, bayanın gücünü kaldıramaz oldu. Bayanlar o kadar hassas ki ezilme konusunda, kendi gücünü abartılı kullanmaya başladı. ötürüsıyla istikrarlar değişti. Güç savaşları başladı. Aldatmalar olağanlaştı. İçsel mutsuzluk epeyce arttı. Bununla nasıl baş edeceklerini bilemedikleri için kendilerini uyuşturmaya başladılar. Alkol ve uyuşturucu oranları kat ve kat arttı. Seks bağımlılığı arttı. ‘Gecelik ilişki’ kavramı çıktı ortaya ve cümbüş boyut değiştirdi.
Hal bu olunca, mutsuzluk dönemi başladı. Hayat o kadar hızlandı ki, durup ne oluyor diye düşünecek vakit kalmadı. Bir durun ve düşünün lütfen. Nereye kadar bu nizamın ortasında yok olacağız. Bir yerden bu tertibi değiştirmek gerekmiyor mu? Bu zamanın de çocukları var artık. O çocuklar nasıl büyüyorlar, hangi kıymetlerle büyüyorlar. Yalnızca rekabet ve yarışarak. Daha 3 yaşında okul rekabetine giriyorlar. Doğar doğmaz isimleri okul kuralarına yazılıyor.
Manevi kıymetlerimize ne oldu? Onlar içimizde. Mutsuzluğun kaynağı bu. Manevi gereksinimler doldurulmayı bekliyor. Sevilmek, onay görmek, paha verilmek, hürmet duyulmak… Bunun için gerçek ve samimi münasebetlere muhtaçlığımız var. 2 tatil eksik yapın, 3 kazak eksik alın, 5 defa değil de 3 sefer sinemaya gidin lakin sevdiğiniz ve sevildiğiniz beşerler olsun. Nitekim bu biçimde daha keyifli olacaksınız. Ancak bunun için evvel KIYMETLERİNİZİ gözden geçirin. bu biçimde memnunluk periyoduna geçiş yapabiliriz.
UZM. PSK. SERRA KAMPEAS
Okumaya devam et...
Farkında mısınız, her iki çiftin birinin boşandığı bir bölümde yaşıyoruz. Ne oldu da biz bu duruma geldik. Ne oldu da alaka yürütemez hale geldik. Bu durumu anlamak için birkaç kuşak geriye gitmenin gerekli olduğunu düşünüyorum.
1930larda doğmuş bayan ve erkeklerden başlayalım. 2. Dünya savaşını şahsen hayatış periyodun insanları. Şimdiki gençlerin anneanneleri, babaanneleri dedeleri. O periyot Türkiye şimdiki üzere değil. İnsan ne fikir üretse para kazanıyor. Ataerkil toplumun gerekliliğine göre bayanın konutta olup erkeğin avlandığı ve konuta para getirdiği bir devir. Eğitim deseniz, en çok lise mezunu. O da bayanlar değil, yalnızca erkekler. ötürüsıyla cehaletin de baş gösterdiği bir periyot. Sorgusuz sualsiz her insanın biçilmiş rolleri kabul ettiği bir bölüm. Memnunlar mıydı mutsuzlar mıydı tartışılır lakin daha masumlardı. Manevi kıymetleri maddi kıymetlerden daha fazlaydı zira savaş periyodunun insanlarıydılar. hayatın pahasını biliyorlardı.
Bu beşerler daha kendini tanımazken evlendirilir ve rollere uygun davranmaları beklenirdi. Şayet o role uygun davranılmazsa ayıplanır, dışlanırlardı. bayanın rolü yalnızca annelik ve konut işleriydi. Erkek ise para kazanır, konutunu geçindirirdi. Kimse bu durumu sorgulamazdı zira sorgulanacak bir durum yoktu. Lakin savaş daha sonrası iktisat yeniden kalkınmaya başlayınca, erkeğin eli para tutunca işler değişmeye başladı. Kendini olduğundan daha da kuvvetli hissetmeye başladı ve döngü orda bozulmaya başladı. Her ne olduysa manevi bedeller yetmemeye başladı. Anlık zevkler işin içine girmeye başladı. Diğer bayanlar, içki, kumar ve ne eklerseniz. Birfazlaca bayanın bundan haberi olmadı. Lakin hepsi hissetti. Kadınlık içgüdüsü. Fakat daima kabul ettiler. Erkektir, ne yapsa yeridir, kabuldür üzere bir anlayış çıktı ortaya.
Gelelim bu kuşağın çocuklarına. 1950 liler. Şimdiki gençlerin anneleri, babaları, teyzeleri, amcaları. Bu beşerler kendi anne babalarına nazaran daha okumuş, daha bilgili beşerler. En azından bayanların içinde lise bitirmiş, hatta tek tük üniversite bile okumuş var. adamların içinde ise üniversite mezunları var. Her ne kadar okusalar da kendi ailelerinde gözlemledikleri ilgi biçimi hanımın kelamının olmadığı, erkeğin ise her şeye hakkı olduğu halinde. Okur müellif oranı arttıkça, cehalet azalıyor, gözler açılıyor. ötürüsıyla bu dönemin gözleri hayli açılmadan müdahale edilmeliydi ve bayanlar 20 lerine geldi mi evlenmeliydiler. Motamot de o denli oldu. Lakin bu bayanlar mutsuz bayanlar. niye mi? Zira potansiyellerini gerçekleştirememiş bayanlar. Okumak istediler lakin müsaade verilmedi. Gözleri açıldı bir defa. Farkındalıkları oluşmaya başladı lakin ellerinden bir şey gelmedi. Zira çalışma müsaadeleri olmadığından kendi ayakları üstünde duramadılar. Ezildiler, hor görüldüler lakin bunu asla kendilerine yediremediler. Pekala ne oldu? Kocalarından tatmin olamadılar hiç bir vakit. O yüzden de erkek çocuklarına aşık oldular. Duygusal tatmini erkek çocuklarında deneyimlediler. Erkek çocuk gözünün ışığı oldu ve daima evvelari oldu. Ne de olsa büyüyünce annelerini onlar kurtaracaktı. (Öyle de oldu. bu vakitte boşanmaya başladı bu dönem, çocuklarının gücünü artlarına alarak) Kız çocuklara ise daima şu ileti verildi ‘oku, çalış, kendi ayakların üstünde dur, hiç bir vakit benim yaşadıklarımı yaşama’. Başka yandan model aldıkları evlilikler daima mutsuz evlilikler zira konutun ortasında daima bir huzursuzluk. ötürüsıyla, bir yandan da bilinçaltı evliliğe dair dehşet dolu.
Pekala bu gençler bugün ne yapıyorlar, nasıllar? Bir birden fazla mutsuz, bir birçok büyük ikilemler yaşıyor. Kız çocuklar okudu, birebir vakitte hayli okudu. Üniversite yetmedi, yüksek lisans yaptılar, yüksek lisans yetmedi, doktora yaptılar. Okudukça okudular. Her hanımın uygun ya da makûs bir işi de var. Erkek çocuklar ise annelerinin biricikleri olduklarından fazla uğraşmadılar kendileriyle. Birebir sistemde gittiler. Lakin gözden kaçan bir şey oldu. Periyot epey değişti. Artık para kazanmak sıkıntı. Yalnızca zekanın para kazandığı bir periyotta yaşıyoruz. İşsizlikler arttı. Erkeğin parayla kullandığı gücü azalmaya başladı, bayan da parayla güçlenmeye başladı. Teknoloji girdi hayatlarına. Her şeye ulaşım epeyce kolay oldu. her insanın gözü fazlaca açıldı.
İlgiler? İlgi demeye bin şahit. Kimsenin birbirine tahammülü yok. Erkekler o kadar alışmış ki annelerinin biriciği olmaya, bayanın gücünü kaldıramaz oldu. Bayanlar o kadar hassas ki ezilme konusunda, kendi gücünü abartılı kullanmaya başladı. ötürüsıyla istikrarlar değişti. Güç savaşları başladı. Aldatmalar olağanlaştı. İçsel mutsuzluk epeyce arttı. Bununla nasıl baş edeceklerini bilemedikleri için kendilerini uyuşturmaya başladılar. Alkol ve uyuşturucu oranları kat ve kat arttı. Seks bağımlılığı arttı. ‘Gecelik ilişki’ kavramı çıktı ortaya ve cümbüş boyut değiştirdi.
Hal bu olunca, mutsuzluk dönemi başladı. Hayat o kadar hızlandı ki, durup ne oluyor diye düşünecek vakit kalmadı. Bir durun ve düşünün lütfen. Nereye kadar bu nizamın ortasında yok olacağız. Bir yerden bu tertibi değiştirmek gerekmiyor mu? Bu zamanın de çocukları var artık. O çocuklar nasıl büyüyorlar, hangi kıymetlerle büyüyorlar. Yalnızca rekabet ve yarışarak. Daha 3 yaşında okul rekabetine giriyorlar. Doğar doğmaz isimleri okul kuralarına yazılıyor.
Manevi kıymetlerimize ne oldu? Onlar içimizde. Mutsuzluğun kaynağı bu. Manevi gereksinimler doldurulmayı bekliyor. Sevilmek, onay görmek, paha verilmek, hürmet duyulmak… Bunun için gerçek ve samimi münasebetlere muhtaçlığımız var. 2 tatil eksik yapın, 3 kazak eksik alın, 5 defa değil de 3 sefer sinemaya gidin lakin sevdiğiniz ve sevildiğiniz beşerler olsun. Nitekim bu biçimde daha keyifli olacaksınız. Ancak bunun için evvel KIYMETLERİNİZİ gözden geçirin. bu biçimde memnunluk periyoduna geçiş yapabiliriz.
UZM. PSK. SERRA KAMPEAS
Okumaya devam et...