Ogden kitabında psikanalizi nasıl düşündüğünü kısa ve öz bir biçimde lisana getirmiş ve detaylı bir klinik örnek sunuyor. Her danışanın bilinçsizce (ve ikircikli olarak) kendi ‘’rüyasını görmeyen ve düşlenemeyen rüyalarını’’ ve “kabuslarını” (duygusal tecrübenin acısı kapasitesini aştığında kesintiye uğrayan rüyalarını) hayalinde görmek için yardım aradığını öne sürer. Yani gaye kişinin kendisini tahlil ettirmesi değil, acısına deva arayışıdır. Bu durumu daha uygun anlatmak için Bion’dan yararlanmış: Hayal edilemeyen düşler, kişiliğin psikotik ve psişik olmayan taraflarının tezahürleri olarak anlaşılır; kesintiye uğrayan hayaller, kişiliğin nevrotik ve psikotik olmayan öteki kısımlarının yansımaları olarak görülür. Burada ‘’Alfa ve Beta’’ fonksiyonlarının hayal durumuna nasıl tesir edip etmediğinden bahsetmiş. Alfa öğelerini; bilinçdışı anı olarak, Beta öğelerini ise; ruhsal gürültü olarak tanımlamış. Alfa fonksiyonunun yetersizliğini; hastanın düş bakılırsamemesi ve bu niçinle ‘’uyuyamaması’’ olarak açıklayarak Bion’a katılmış.
Analistin bakılırsavi, hastanın öncesinden düşlenemeyen ve kesintiye uğrayan düşlerini düşlemesine müsaade verebilecek şartları yaratmaktır. Analistin hastanın düş görmesine iştirakinin kıymetli bir kısmı analistin düşleme tecrübesi biçimini alır. Analistin lisanı kullanımı, hastanın analistin söylemiş olduklerini kendi tecrübesini düş görme gayesiyle kullanabilmesi ve bu biçimdece kendini daha eksiksiz bir biçimde hayal etmesi muhtemelliğine değerli ölçüde katkıda bulunur.
Freud’un Klein olmadan, Klein olmadan da Freud’un anlaşılamayacağını tabir etmiş. Fikirlerin geliştirilmesinde kronolojik gelişmenin kıymetini sorgulamış ve eleştirmiştir. Bu görüşlerini Freud’un ‘’Yas ve Melankoli’’ kitabını örnek alarak genişletmiş. (Yas ve Melankoli kitabında Klein’ın fikirlerine misal şeyler bulunduğunu söz ederek). Yas ve Melankoli’nin içindeki farkları ve benzerlikleri ortaya koymuş, Freud’un (bana bakılırsa) kitabının fazlaca daha yeterli açıklanışını sunmuş. Freud’un bu kitapta bahsetmiş olduğu iç obje ile Klein’ın iç objeler içinde bir ilişki kurmuş ve Freud’un ‘’nesne’’ sözünün değerini istemeden daralttığını belirtmiş. Bion’un ‘’kapsayan-kapsanan’’ kavramını Winnicott’un ‘’tutma’’ yakından ilişkilendirilmiş ve kitabında adeta Winnicott’un görüşlerine yer vermiştir.
Hakikat Nedir ve Kimin Fikriydi? İsimli kısımda ise hakikatin bilimdeki ve psikanalizdeki görünümlerini incelemiş ve hakikati Platon’un İdea’larına, Kant’ın Kendinde Şey’ine, Lacan’ın Gerçeğin Kaydı’na karşılık geldiğini ve Bion’un da ‘’O’’ olarak isimlendirdiğini belirterek, hakikati tabir eden kanılar düşünmek, düşünülenin kendisini değiştirir … daha çok, bir duygusal tecrübeye uygun olana insan aklına uygun biçim vermeye aksiyonunun kendisinde, hakikati değiştirdiğimizde birebir biçimde doğrudur.. diye tabir etmiş. (Syf:94)
Son kısımda ise psikanalitik yazımı hayli sevdiğini belirterek, yazımın nasıl olması gerektiğinden, ve yazımın çeşitli zorluklarından Freud’un ve Winnicott’un bunu nasıl ustalıkla başardığındığından ve Borges’in bu bahiste bahsettiklerine değinmiş.
Okumaya devam et...
Analistin bakılırsavi, hastanın öncesinden düşlenemeyen ve kesintiye uğrayan düşlerini düşlemesine müsaade verebilecek şartları yaratmaktır. Analistin hastanın düş görmesine iştirakinin kıymetli bir kısmı analistin düşleme tecrübesi biçimini alır. Analistin lisanı kullanımı, hastanın analistin söylemiş olduklerini kendi tecrübesini düş görme gayesiyle kullanabilmesi ve bu biçimdece kendini daha eksiksiz bir biçimde hayal etmesi muhtemelliğine değerli ölçüde katkıda bulunur.
Freud’un Klein olmadan, Klein olmadan da Freud’un anlaşılamayacağını tabir etmiş. Fikirlerin geliştirilmesinde kronolojik gelişmenin kıymetini sorgulamış ve eleştirmiştir. Bu görüşlerini Freud’un ‘’Yas ve Melankoli’’ kitabını örnek alarak genişletmiş. (Yas ve Melankoli kitabında Klein’ın fikirlerine misal şeyler bulunduğunu söz ederek). Yas ve Melankoli’nin içindeki farkları ve benzerlikleri ortaya koymuş, Freud’un (bana bakılırsa) kitabının fazlaca daha yeterli açıklanışını sunmuş. Freud’un bu kitapta bahsetmiş olduğu iç obje ile Klein’ın iç objeler içinde bir ilişki kurmuş ve Freud’un ‘’nesne’’ sözünün değerini istemeden daralttığını belirtmiş. Bion’un ‘’kapsayan-kapsanan’’ kavramını Winnicott’un ‘’tutma’’ yakından ilişkilendirilmiş ve kitabında adeta Winnicott’un görüşlerine yer vermiştir.
Hakikat Nedir ve Kimin Fikriydi? İsimli kısımda ise hakikatin bilimdeki ve psikanalizdeki görünümlerini incelemiş ve hakikati Platon’un İdea’larına, Kant’ın Kendinde Şey’ine, Lacan’ın Gerçeğin Kaydı’na karşılık geldiğini ve Bion’un da ‘’O’’ olarak isimlendirdiğini belirterek, hakikati tabir eden kanılar düşünmek, düşünülenin kendisini değiştirir … daha çok, bir duygusal tecrübeye uygun olana insan aklına uygun biçim vermeye aksiyonunun kendisinde, hakikati değiştirdiğimizde birebir biçimde doğrudur.. diye tabir etmiş. (Syf:94)
Son kısımda ise psikanalitik yazımı hayli sevdiğini belirterek, yazımın nasıl olması gerektiğinden, ve yazımın çeşitli zorluklarından Freud’un ve Winnicott’un bunu nasıl ustalıkla başardığındığından ve Borges’in bu bahiste bahsettiklerine değinmiş.
Okumaya devam et...