Menekşe gecenin rengidir. Olivia Rodrigo'nun bir kıyafet kuralı duyurmasına gerek yoktu; pek çok genç hayranı, mevcut albümü “Guts”un renk şemasını moda ilhamı olarak aldı ve mor makyaj, mor etekler ve tişörtlerle Uber Arena'ya hacca gitti. gömlekler veya mor ışıltılı kovboy şapkaları ile.
Rodrigo'yu görmek isteyenler çoğunlukla genç kızlardan oluşuyor, çok azı ebeveynleri eşliğinde ve o kadar açık bir çoğunlukta ki, erkekler tuvaletini üniseks tuvalete çeviriyorlar. Birçoğu için bu hayatlarının ilk büyük konseri olacak. Daha iyisini hayal edemezsiniz.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
21 yaşındaki süperstar Rodrigo her şeye sahip: dev bir ekran, göz kamaştırıcı ışıklar, dansçılar, kostüm değişiklikleri, konfeti topları. Ve tabii ki en büyük gösteri: dramatik, heyecan verici şarkıları.
Rodrigo'nun temelde iki tarzı var: pop-punk ve güçlü baladlar. Bu iki üslup dünyası, şarkılarında nadiren birbirine dokunuyor; kural olarak şarkıları ya biri ya da diğeri oluyor ve bu nedenle konserleri bu iki mod arasında değişiyor, bazen vahşi, gürültülü ve sallantılı, sonra yine ciddi ve sakin. Bu dinamik değişim başlangıçta harika işliyor: Rodrigo enerjik bir şekilde “kötü fikir değil mi?” diye başlıyor, havalı gitar çalıyor ve gitaristiyle kafa vuruşları yapıyor, ardından balad'a geçmeden önce daha da punkier yüksek tempolu “Ballad of a Homeschooled Girl” parçasına geçiyor. -en büyük single değişikliklerinin draması gibi. Sallanan şarkılar sırasında sahnede koşuyor ve atlıyor, iki podyum içeriye doğru uzanıyor; Sessiz olanları daha durağan bir şekilde çalıyor; örneğin piyanoda ya da sahnenin kenarında oturarak.
En azından görsel olarak en güzel an, muhtemelen 100 dakikalık gösterinin ortasında, Olivia Rodrigo'nun parlayan bir hilal ayının üzerinde oturduğu ve yıldızlı bir gökyüzüyle çevrili hayranlarının üzerinde süzüldüğü ve salonda yavaşça hareket ettiği an geliyor. Hayranlarına bir kraliçe gibi el sallıyor ve eşitlikçi bir tavırla hareket ediyor, her blok kendi dalgasını alıyor, bu da kendi tezahürat fırtınasıyla karşılanıyor. Müzik bu noktada ikinci planda, tezahüratların gölgesinde kalıyor, ama sorun değil çünkü Rodrigo'nun yüzen çeyrek ayın yüksekliğinden söylediği “Mantıksal” ve “Sana Yeter” şarkıları onun en iyileri arasında değil.
Bu noktada zaten en iyi şarkılarından bazılarını söyledi. Hit tekli “Vampir” ve süper hit tekli “Ehliyet” bir saatin ilk çeyreğinde kullanıldı. İlginç bir karar, çünkü her iki parça da (piyanizmle başlayıp destansı popa doğru ilerleyen güçlü baladlar) klasik kodlamalar kadar işe yarayacaktır. Ancak Rodrigo açıkça farklı bir şey istiyor; şovunun dramaturjisini, heyecan verici, sarsıcı bir finalle sonuçlanacak şekilde tasarlıyor (“iyi 4 u” ve tekrarlar olarak “Onu Geri Getir!”) ve baladların sahnenin dışına çıkması gerekiyor. bunun için yol. Birkaç baladın daha azının zararı olmazdı.
Olivia Rodrigos Berlin'de: Eski Disney yıldızının mükemmel sahnelenmesi
Sahneleme mükemmel. Rodrigo'nun duyurularında her cümle kusursuzdur ve en ufak vurgularla prova edilmiştir. Bir Disney yıldızı olarak yola çıkan Rodrigo, bir müzikal aktrisin ifade gücüne sahip. Her saniye sahnede mutlak bir güvenle hareket ediyor, her kameranın nerede olduğunu biliyor, doğrudan merceğe bakıyor ve aslında gözlerimizin içine bakıyor – en azından perde projeksiyonunda bu şekilde görülüyor. Sahnenin altına yerleştirilen bir kamera Rodrigo'ya çatışmacı bir bakış sağlıyor; bize bakıyor ve aşağıdan spor ayakkabılarını görüyoruz.
Rodrigo'nun şarkıları iki tema etrafında dönüyor. Bunlar ya kendilerine kötü davranan birine yöneltilen incinmiş, öfkeli ayrılık şarkılarıdır. Ya da güzellik idealleriyle, mükemmel olma baskısıyla ilgili şarkılar. Bir noktada, “güzel”in ne kadar “yeterince güzel” olmadığını anlatan şarkı söylerken dansçıları ona lolipop şeklinde aynalar tutuyor. “All-American Bitch” şarkısında, kadınlığın cinsiyetçi ideallerini alaycı bir şekilde somutlaştırıyor (“Seksiyim ve nazikim / ağladığımda güzelim”), Rodrigo'nun temel gerilimlerinden birinin netleştiği bir tutum.
Olivia Rodrigo Berlin konserinde: Popun sınırlarına dikkat çekti
Çünkü ütopik güzellik idealleri hakkında alaycı bir şekilde şarkı söylerken aynı zamanda bu ideallerin her birine karşılık geliyor. “Mükemmel bir genç kadın” olmak elbette mükemmellik beklentileri üzerine düşünmeyi ve eleştirmeyi ve aynı zamanda bu beklentileri karşılamayı gerektirir. Hiç kimse gerçek bir yıkım istemez; Tüketilemeyen hiçbir şey artık pop olmayacaktı.
Rodrigo, kariyeri sosyal ilerlemenin kanıtı olan bir sanatçı: Yaratıcı kontrole sahip, magazin dergileri tarafından takip edilmeyen ve öncelikli olarak erotik bir fantezi olarak pazarlanmayan 21 yaşındaki bir kadın pop yıldızı yirmi yıl önce olacaktı. Britney Spears'ın Top 40 pop döneminde bu düşünülemezdi. Rodrigo aynı zamanda popun eleştiri olarak sınırlarını, yetersizliğini, imkansızlığını da gösteriyor. Yanlış güzellik ideallerine yönelik eleştiriler, güzelliğin kendisi tarafından gölgede bırakılıyor.
Rodrigo'yu görmek isteyenler çoğunlukla genç kızlardan oluşuyor, çok azı ebeveynleri eşliğinde ve o kadar açık bir çoğunlukta ki, erkekler tuvaletini üniseks tuvalete çeviriyorlar. Birçoğu için bu hayatlarının ilk büyük konseri olacak. Daha iyisini hayal edemezsiniz.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
21 yaşındaki süperstar Rodrigo her şeye sahip: dev bir ekran, göz kamaştırıcı ışıklar, dansçılar, kostüm değişiklikleri, konfeti topları. Ve tabii ki en büyük gösteri: dramatik, heyecan verici şarkıları.
Rodrigo'nun temelde iki tarzı var: pop-punk ve güçlü baladlar. Bu iki üslup dünyası, şarkılarında nadiren birbirine dokunuyor; kural olarak şarkıları ya biri ya da diğeri oluyor ve bu nedenle konserleri bu iki mod arasında değişiyor, bazen vahşi, gürültülü ve sallantılı, sonra yine ciddi ve sakin. Bu dinamik değişim başlangıçta harika işliyor: Rodrigo enerjik bir şekilde “kötü fikir değil mi?” diye başlıyor, havalı gitar çalıyor ve gitaristiyle kafa vuruşları yapıyor, ardından balad'a geçmeden önce daha da punkier yüksek tempolu “Ballad of a Homeschooled Girl” parçasına geçiyor. -en büyük single değişikliklerinin draması gibi. Sallanan şarkılar sırasında sahnede koşuyor ve atlıyor, iki podyum içeriye doğru uzanıyor; Sessiz olanları daha durağan bir şekilde çalıyor; örneğin piyanoda ya da sahnenin kenarında oturarak.
En azından görsel olarak en güzel an, muhtemelen 100 dakikalık gösterinin ortasında, Olivia Rodrigo'nun parlayan bir hilal ayının üzerinde oturduğu ve yıldızlı bir gökyüzüyle çevrili hayranlarının üzerinde süzüldüğü ve salonda yavaşça hareket ettiği an geliyor. Hayranlarına bir kraliçe gibi el sallıyor ve eşitlikçi bir tavırla hareket ediyor, her blok kendi dalgasını alıyor, bu da kendi tezahürat fırtınasıyla karşılanıyor. Müzik bu noktada ikinci planda, tezahüratların gölgesinde kalıyor, ama sorun değil çünkü Rodrigo'nun yüzen çeyrek ayın yüksekliğinden söylediği “Mantıksal” ve “Sana Yeter” şarkıları onun en iyileri arasında değil.
Bu noktada zaten en iyi şarkılarından bazılarını söyledi. Hit tekli “Vampir” ve süper hit tekli “Ehliyet” bir saatin ilk çeyreğinde kullanıldı. İlginç bir karar, çünkü her iki parça da (piyanizmle başlayıp destansı popa doğru ilerleyen güçlü baladlar) klasik kodlamalar kadar işe yarayacaktır. Ancak Rodrigo açıkça farklı bir şey istiyor; şovunun dramaturjisini, heyecan verici, sarsıcı bir finalle sonuçlanacak şekilde tasarlıyor (“iyi 4 u” ve tekrarlar olarak “Onu Geri Getir!”) ve baladların sahnenin dışına çıkması gerekiyor. bunun için yol. Birkaç baladın daha azının zararı olmazdı.
Olivia Rodrigos Berlin'de: Eski Disney yıldızının mükemmel sahnelenmesi
Sahneleme mükemmel. Rodrigo'nun duyurularında her cümle kusursuzdur ve en ufak vurgularla prova edilmiştir. Bir Disney yıldızı olarak yola çıkan Rodrigo, bir müzikal aktrisin ifade gücüne sahip. Her saniye sahnede mutlak bir güvenle hareket ediyor, her kameranın nerede olduğunu biliyor, doğrudan merceğe bakıyor ve aslında gözlerimizin içine bakıyor – en azından perde projeksiyonunda bu şekilde görülüyor. Sahnenin altına yerleştirilen bir kamera Rodrigo'ya çatışmacı bir bakış sağlıyor; bize bakıyor ve aşağıdan spor ayakkabılarını görüyoruz.
Rodrigo'nun şarkıları iki tema etrafında dönüyor. Bunlar ya kendilerine kötü davranan birine yöneltilen incinmiş, öfkeli ayrılık şarkılarıdır. Ya da güzellik idealleriyle, mükemmel olma baskısıyla ilgili şarkılar. Bir noktada, “güzel”in ne kadar “yeterince güzel” olmadığını anlatan şarkı söylerken dansçıları ona lolipop şeklinde aynalar tutuyor. “All-American Bitch” şarkısında, kadınlığın cinsiyetçi ideallerini alaycı bir şekilde somutlaştırıyor (“Seksiyim ve nazikim / ağladığımda güzelim”), Rodrigo'nun temel gerilimlerinden birinin netleştiği bir tutum.
Olivia Rodrigo Berlin konserinde: Popun sınırlarına dikkat çekti
Çünkü ütopik güzellik idealleri hakkında alaycı bir şekilde şarkı söylerken aynı zamanda bu ideallerin her birine karşılık geliyor. “Mükemmel bir genç kadın” olmak elbette mükemmellik beklentileri üzerine düşünmeyi ve eleştirmeyi ve aynı zamanda bu beklentileri karşılamayı gerektirir. Hiç kimse gerçek bir yıkım istemez; Tüketilemeyen hiçbir şey artık pop olmayacaktı.
Rodrigo, kariyeri sosyal ilerlemenin kanıtı olan bir sanatçı: Yaratıcı kontrole sahip, magazin dergileri tarafından takip edilmeyen ve öncelikli olarak erotik bir fantezi olarak pazarlanmayan 21 yaşındaki bir kadın pop yıldızı yirmi yıl önce olacaktı. Britney Spears'ın Top 40 pop döneminde bu düşünülemezdi. Rodrigo aynı zamanda popun eleştiri olarak sınırlarını, yetersizliğini, imkansızlığını da gösteriyor. Yanlış güzellik ideallerine yönelik eleştiriler, güzelliğin kendisi tarafından gölgede bırakılıyor.