ÖĞRENCİLERDE İMTİHAN DERDİ VE TASA YÖNETİMİ
İmtihan derdi, imtihan öncesinde, sırasında ve daha sonrasında imtihanın olumsuz neticelerina yönelik bedenimizin gösterdiği duygusal ve fizyolojik semptomlardan oluşan histir. İmtihan korkusunun oluşumunu etkileyen kıymetli sebeplerin başında kişinin karakteristik özelliği, öğrenme formu ve ailenin davranış stili gelmektedir. Bu üç etken imtihan tasasını tetikleyen en değerli faktörlerdir. İmtihan telaşının oluşmasına niye olan durum kişinin katastrofik, yani “en makus senaryo” ve “facia” beklentileridir. “Sınavı yapamayacağım,” “oldukça berbat alacağım,” “rezil olacağım,” “ailemin yüzüne nasıl bakacağım,” “ya imtihanda bayılırsam,” “yetiştiremezsem,” ve “herkes benden daha iyi” üzere olumsuz kanılar imtihan sırasında baskın bir biçimde oluşmaya ve olumsuz fikirlerle birlikte duygusal semptomlarla belirmeye başlar. Kişi tüm bu niçinlerle kaygılanır, korkar, mutsuz olur, çaresiz ve utanç hisseder. Oluşan duyusal semptomlarla bir arada bireyde terleme, titreme, kalp çarpıntısı, baş ağrısı, mide bulantısı ve panik durumu üzere bedensel semptomlar da görülür. İmtihan telaşının tek bir sebebi yoktur. İmtihan korkusunu biroldukca faktör tesirler. Tasayı oluşturan iki kıymetli etken, kişinin genetik ve mizaç özellikleridir. Bu bahiste öne çıkan kişilik özelliği mükemmeliyetçiliktir. Mükemmelliyetçi kişilik yapısının oluşumda da en kıymetli etken ailedir. Ailelerin tesiriyle mükemmeliyetçi davranış stili kazanan kişinin dert seviyesinde artış yaşanır. Etrafın, ailenin ve öğretmenlerin çocuktan beklentisinin yüksek olması ve bu beklentinin çocuğa daima vurgulanıyor olması, mesela; “zekisin, yaparsın,” “senden şu üniversiteyi, şu kısmı kazanmanı bekliyoruz.” üzere tabirler, çocukları motive etmekten çok çocuk üstündeki gerilim yükünü arttıran etkenlerdendir. Şahıstan gerçek dışı amaçlara ulaşmasını beklemek de şahısta korku seviyesini ve gerilimi arttırır. Kişi, imtihan başlamadan ya da imtihan bitiminde, tüm bu semptomları yaşamaya başlarsa, dertle başa
çıkmak için kaçınma davranışlarında bulanabilir. Örneğin; İmtihana girmek istemeyebilir, okula gitmek istemeyebilir ve ya toplumsal aktivitelerden uzak durarak içine kapanabilir, çok yemek yiyebilir ya da hiç yemek yemeyebilir. Bu üzere kaçınma davranışları da çocukta genel olarak gerilimi daha da yükseltir. Bu süreçte bireyde tükenmişlik sendromu, kilo alma ya da kilo kaybı ve sindirim bozukluklar üzere fizyolojik rahatsızlıklar ortaya çıkabilir. Kişinin telaşla baş etmesinde en temel nokta yaşadığı süreci fark etmesi ve kabul etmesidir. Zihnimize gelen olumsuz kanılarla savaşmak ikinci etaptır. Olumsuz fikirlerin zihnimizde yer etmesine mahzur olamadığımız durumlarda bu kanıyı fark etmek, yaşanılan duyguyu isimlendirmeye çalışmak ve o anki işe odaklanmak, dert ile baş etmenin en kıymetli yoludur. Korkunun olağan ve olağanlığını kabul etmede ve kişinin belirlenen maksat doğrultusunda yol almasında, âlâ bir planlama ve rehberlik te kıymetli rol oynamaktadır. Mevzuları saptamak, bir plan yapmak, nasıl yapılacağını belirlemek, vakti düzgün kullanmak ve vakti güzel kullanırken; beslenme, uyku, öz bakım, aktivite, kendini ödüllendirme ve toplumsal münasebetler kurma üzere günlük aktivitelerin de planlanması koşuldur. İmtihan öncesinde ve imtihan sırasında yapılan nefes ve farkındalık idmanları de odaklanmayı artıran esas aktiviteler içinde gelir. İmtihandan hemilk evvel yeni bir şeyler öğrenmeye çalışmak, paniğin ve telaşın daha epeyce artmasına niye olabilmektedir. Bu durumda kişinin çalışmak yerine küçük değişiklikler yapması daha yararlı olacaktır. Sonuç olarak imtihan derdi ile başetmede en değerli öge imtihana dair olumsuz fikirleri fark etmek ve bu olumsuz fikirlerle savaşmaktır. Bunun için sıraladığımız tüm bu teknikler korku idaresinde fonksiyonelliği bozmadan daha uygun odaklanmaya ve motive olmaya yardımcı metotlar içinde gelmektedir.
Okumaya devam et...
İmtihan derdi, imtihan öncesinde, sırasında ve daha sonrasında imtihanın olumsuz neticelerina yönelik bedenimizin gösterdiği duygusal ve fizyolojik semptomlardan oluşan histir. İmtihan korkusunun oluşumunu etkileyen kıymetli sebeplerin başında kişinin karakteristik özelliği, öğrenme formu ve ailenin davranış stili gelmektedir. Bu üç etken imtihan tasasını tetikleyen en değerli faktörlerdir. İmtihan telaşının oluşmasına niye olan durum kişinin katastrofik, yani “en makus senaryo” ve “facia” beklentileridir. “Sınavı yapamayacağım,” “oldukça berbat alacağım,” “rezil olacağım,” “ailemin yüzüne nasıl bakacağım,” “ya imtihanda bayılırsam,” “yetiştiremezsem,” ve “herkes benden daha iyi” üzere olumsuz kanılar imtihan sırasında baskın bir biçimde oluşmaya ve olumsuz fikirlerle birlikte duygusal semptomlarla belirmeye başlar. Kişi tüm bu niçinlerle kaygılanır, korkar, mutsuz olur, çaresiz ve utanç hisseder. Oluşan duyusal semptomlarla bir arada bireyde terleme, titreme, kalp çarpıntısı, baş ağrısı, mide bulantısı ve panik durumu üzere bedensel semptomlar da görülür. İmtihan telaşının tek bir sebebi yoktur. İmtihan korkusunu biroldukca faktör tesirler. Tasayı oluşturan iki kıymetli etken, kişinin genetik ve mizaç özellikleridir. Bu bahiste öne çıkan kişilik özelliği mükemmeliyetçiliktir. Mükemmelliyetçi kişilik yapısının oluşumda da en kıymetli etken ailedir. Ailelerin tesiriyle mükemmeliyetçi davranış stili kazanan kişinin dert seviyesinde artış yaşanır. Etrafın, ailenin ve öğretmenlerin çocuktan beklentisinin yüksek olması ve bu beklentinin çocuğa daima vurgulanıyor olması, mesela; “zekisin, yaparsın,” “senden şu üniversiteyi, şu kısmı kazanmanı bekliyoruz.” üzere tabirler, çocukları motive etmekten çok çocuk üstündeki gerilim yükünü arttıran etkenlerdendir. Şahıstan gerçek dışı amaçlara ulaşmasını beklemek de şahısta korku seviyesini ve gerilimi arttırır. Kişi, imtihan başlamadan ya da imtihan bitiminde, tüm bu semptomları yaşamaya başlarsa, dertle başa
çıkmak için kaçınma davranışlarında bulanabilir. Örneğin; İmtihana girmek istemeyebilir, okula gitmek istemeyebilir ve ya toplumsal aktivitelerden uzak durarak içine kapanabilir, çok yemek yiyebilir ya da hiç yemek yemeyebilir. Bu üzere kaçınma davranışları da çocukta genel olarak gerilimi daha da yükseltir. Bu süreçte bireyde tükenmişlik sendromu, kilo alma ya da kilo kaybı ve sindirim bozukluklar üzere fizyolojik rahatsızlıklar ortaya çıkabilir. Kişinin telaşla baş etmesinde en temel nokta yaşadığı süreci fark etmesi ve kabul etmesidir. Zihnimize gelen olumsuz kanılarla savaşmak ikinci etaptır. Olumsuz fikirlerin zihnimizde yer etmesine mahzur olamadığımız durumlarda bu kanıyı fark etmek, yaşanılan duyguyu isimlendirmeye çalışmak ve o anki işe odaklanmak, dert ile baş etmenin en kıymetli yoludur. Korkunun olağan ve olağanlığını kabul etmede ve kişinin belirlenen maksat doğrultusunda yol almasında, âlâ bir planlama ve rehberlik te kıymetli rol oynamaktadır. Mevzuları saptamak, bir plan yapmak, nasıl yapılacağını belirlemek, vakti düzgün kullanmak ve vakti güzel kullanırken; beslenme, uyku, öz bakım, aktivite, kendini ödüllendirme ve toplumsal münasebetler kurma üzere günlük aktivitelerin de planlanması koşuldur. İmtihan öncesinde ve imtihan sırasında yapılan nefes ve farkındalık idmanları de odaklanmayı artıran esas aktiviteler içinde gelir. İmtihandan hemilk evvel yeni bir şeyler öğrenmeye çalışmak, paniğin ve telaşın daha epeyce artmasına niye olabilmektedir. Bu durumda kişinin çalışmak yerine küçük değişiklikler yapması daha yararlı olacaktır. Sonuç olarak imtihan derdi ile başetmede en değerli öge imtihana dair olumsuz fikirleri fark etmek ve bu olumsuz fikirlerle savaşmaktır. Bunun için sıraladığımız tüm bu teknikler korku idaresinde fonksiyonelliği bozmadan daha uygun odaklanmaya ve motive olmaya yardımcı metotlar içinde gelmektedir.
Okumaya devam et...