Bir rock konserine gidersen, başlamadan önce sarhoş olmalısın. En azından, Berlin-Spandau’daki kalenin önündeki kuyruğun ilk envanterinin verdiği izlenim bu. Ancak daha sonra, (neyse ki) bunun yalnızca kötü bir şekilde yakalanmış rastgele bir örnek olarak kaldığı ortaya çıktı.
Kalenin önünde ayık insanlar ve çalışanlar sinirlerine hakim olmak zorunda. (Zaten!) Şaşıran bir konser müdavimi, kendisine bir bilet verilmediğine inanarak tüm akşam gişesini soyar. Unuttuğu ve şimdi kesinlikle hatırlamak istemediği şey: kart zaten pantolonunun cebinde.
Sutyenler tarafından bombalandı: Olimpiyat Stadı’ndaki Berlin konserinde pembe
Spandau Kalesi’ndeki Hollywood Vampirleri: Rising of the Dead
Alice Cooper artık şok rock’ın vaftiz babası olarak kabul ediliyor, bu ismi sahnedeki korku performanslarına borçlu. Her şey, sahnede kendisine atılan canlı bir tavuğu kalabalığa geri fırlatmasıyla başladı, sadece zavallı hayvan çılgın hayranlar tarafından parçalandı. O andan itibaren konserlerini her zaman Cooper’ın kendini giyotinle infaz etmesi gibi korkunç prodüksiyonlar izledi. Elbette tavuğun aksine ölümü gerçek değildi ve bu nedenle Cooper birçok kez sahnede öldü.
Berlin’de “Rammstein’a sahne yok” – Senato’ya teslim edilen dilekçenin imzaları
Sahne önüne gelindiğinde, kandaki alkol seviyesi göz önüne alındığında seyirciden çok daha iyi bir tablo ortaya çıkıyor. Bir rock konserinde sıklıkla gözlemlenebilen şey, her türden sakal, bira göbeği, önü ve arkası baskılı tişörtler ve baskı olarak bira göbeği olan tişörtlerdir. Hollywood Vampirleri sahneye çıktığında, neden kendilerini “Hollywood Korsanları” olarak adlandırmadıklarını merak ediyorsunuz. Bu, grubun üç numaralı üyesi, şimdiye kadarki en başarılı rolü Karayip Korsanları’ndan büyüleyici korsan Jack Sparrow olan Hollywood aktörü Johnny Depp için uygun olurdu.
Korsan görünümlü Cooper, rasta şapkalı Depp
Alice Cooper şimdi inanılmaz bir şekilde “Peter Pan”daki kötü korsan Kaptan Hook’a benziyor. Siyah saç ve koyu kırmızı kadife ceket birbirine çok benziyor; Hook’un ünlü kancasını, sahnede sürekli kullandığı parlak siyah bir bastonla değiştirdi. Jack Sparrow, kusura bakma, Johnny Depp saçlarını tığ işi rasta şapkasının altına uzun süre takıyor.
Münih’te Rammstein yerine, Berlin’de Turnstile: gösteri sonrası parti olmadan iyi punk rock
Mevcut üyelere göre, giriş sınavıyla birlikte içki içme davranışı da alınmış, Alice Cooper sarhoşluğa bile tamamen sırtını dönmüştür. 75 yaşındaki oyuncu neredeyse kırk yıldır ayık olduğunu iddia ediyor ve röportajlarında en sevdiği hobisi olan golf hakkında övgüler yağdırıyor. Görünüşe göre zaman aşımından sıçradı. Ancak arkadaşlarının ve meslektaşlarının çoğu öyle değil ve bu yüzden zımpara kağıdı sesi “My Dead Sarhoş Arkadaşlarım” şarkısının mısralarını söylüyor: “Öyleyse ölene kadar içen tüm kardeşlerim için bir tane daha alalım”. Bir mantra gibi, genç akşama “İçeriz ve kavga ederiz / Ve kusarız ve kusarız / Ve sonra ölürüz” demeye devam eder.
Harley Davidson ürünleri, bira ve vegan çörekler
Bu da bizi alkol ve rock konserlerine geri getiriyor. Tanınmış rock gruplarının veya Harley Davidson’un ürünleri, izleyicilerin en çok giydiği şeydir; ancak birçok tişört baskısı da alkolle ilgilidir. Bir sandıkta “Viski – suyu sevmedim” yazısı bulunur. Başka bir konuk, her biri bir sonrakinden daha derin bir söze sahip çeşitli dikili yamalar içeren bir kot ceket giyiyor. Örneğin: “Bira içemeyecek olman çok kötü.”
Aksi takdirde, deniz kenarındaki kum gibi kalabalığın içinde bulunabilecek şeyler söz konusu olduğunda kafatasları, saplamalar ve kabile dövmeleri hala yüksek talep görüyor. En şaşırtıcı şey, etiketteki görgü kurallarına uyan, ancak aksi takdirde müşterinin geri kalanıyla gerçekten gitmek istemeyen bir tişört: bir adam bir vegan donut dükkanı olan Brammibals’tan bir tişört giyiyor, bir Berlinli hipsterlar arasında çok beğenilen bir ürün.
En azından konserin arka kısmında, kalabalık oldukça az hareket ediyor. Birlikte neredeyse hiç şarkı söylenmiyor. Dünyanın en iyi iradesiyle (çok şükür), canlı bir tavuğun yakıcı bir tutkuyla parçalanacağını hayal edemezsiniz.
Alice Cooper sahnede hala her şeyi veriyor. Johnny Depp ise sigarasını içerken (yine: hiç çalıyor mu?) gitarını tıngırdatıyor (hiç çalıyor mu?). Ama David Bowie’nin “Kahramanları” için sahnenin ortasına adım atıyor ve vokalleri devralıyor. Elbette kükreyen Cooper ile doğrudan karşılaştırıldığında vokal olarak etkilemek zordur. Şöyle ifade edelim: Notaların çoğu vurulur ama hepsi değil.
Johnny Depp’in Güllerin Savaşı unutulmaya yüz tutuyor
Depp, Bowie’yi örterek geceye “Ben, ben kral olacağım ve sen, sen kraliçe olacaksın” şarkısını söylüyor, “Sadece bir günlüğüne Kahraman olabiliriz”. Kendi aşk hikayesinde sadece kendisinin bir kahraman olarak ortaya çıkması kulağa neredeyse ironik geliyor. Eski eşi Amber Heart ile başta TikTok olmak üzere medyada grotesk bir şekilde takip edilen hukuki anlaşmazlığın ardından kazanan Depp oldu. Washington Post’a aile içi şiddet mağduru olduğuna dair ifade verdiği için davayı açan Heard ise kamuoyu ve nihayetinde mahkeme tarafından sert bir şekilde kınandı. Sonunda kadının inanılmadığı bir MeToo tartışması.
Seyircinin gözdesi Johnny Depp’in tıpkı film rollerinde olduğu gibi kendini kameraların önünde mükemmel bir şekilde sahneye koymasını bilmesi muhtemelen buna küçük bir katkı sağlamış olacaktır. Sanki iddiaları dünyanın çoğu tarafından affedilmiş ve unutulmuş gibi. Geçenlerde Cannes’da yeni bir film rolü için ayakta alkışlandı. O zamandan beri Amber Heard’da ortalık sessiz.
Zitadelle’deki Berlin konserinde de Depp’in Amber Heard ile olan anlaşmazlığı önemli görünmüyor, burada Johnny Depp, Alice Cooper ve Joe Perry kadar eşit derecede ünlü bir müzik yıldızı. Bu nedenle, tamamen sessiz (ama yine de görünüşe göre tatmin olmuş) seyircideki sevinç sınırlıdır. “Ölen İnsanlar” için seyirci coşkusunu (alkış) gösteriyor ve kulis ekranında hızla değişen fotoğrafların kanıtladığı gibi ölüler listesi uzun. John Lennon, Jimi Hendrix ve Freddie Mercury’nin yüzleri ortaya çıkıyor – bunlardan sadece üçü.
Aerosmith’in “Walk This Way” ile seyirci gerçekten dışarı çıkıyor (sallanıyor), ancak çoğunluk gerçekten sadece encore ile birlikte şarkı söylüyor – Alice Cooper’ın “Schools Out” ve Pink Floyd’un “Another Brick in the Wall” . Kalenin üzerinde “Eğitime ihtiyacımız yok” sesleri yankılanıyor. Ruh bu gibi görünüyor.
Kalenin önünde ayık insanlar ve çalışanlar sinirlerine hakim olmak zorunda. (Zaten!) Şaşıran bir konser müdavimi, kendisine bir bilet verilmediğine inanarak tüm akşam gişesini soyar. Unuttuğu ve şimdi kesinlikle hatırlamak istemediği şey: kart zaten pantolonunun cebinde.
Sutyenler tarafından bombalandı: Olimpiyat Stadı’ndaki Berlin konserinde pembe
Spandau Kalesi’ndeki Hollywood Vampirleri: Rising of the Dead
Alice Cooper artık şok rock’ın vaftiz babası olarak kabul ediliyor, bu ismi sahnedeki korku performanslarına borçlu. Her şey, sahnede kendisine atılan canlı bir tavuğu kalabalığa geri fırlatmasıyla başladı, sadece zavallı hayvan çılgın hayranlar tarafından parçalandı. O andan itibaren konserlerini her zaman Cooper’ın kendini giyotinle infaz etmesi gibi korkunç prodüksiyonlar izledi. Elbette tavuğun aksine ölümü gerçek değildi ve bu nedenle Cooper birçok kez sahnede öldü.
Berlin’de “Rammstein’a sahne yok” – Senato’ya teslim edilen dilekçenin imzaları
Sahne önüne gelindiğinde, kandaki alkol seviyesi göz önüne alındığında seyirciden çok daha iyi bir tablo ortaya çıkıyor. Bir rock konserinde sıklıkla gözlemlenebilen şey, her türden sakal, bira göbeği, önü ve arkası baskılı tişörtler ve baskı olarak bira göbeği olan tişörtlerdir. Hollywood Vampirleri sahneye çıktığında, neden kendilerini “Hollywood Korsanları” olarak adlandırmadıklarını merak ediyorsunuz. Bu, grubun üç numaralı üyesi, şimdiye kadarki en başarılı rolü Karayip Korsanları’ndan büyüleyici korsan Jack Sparrow olan Hollywood aktörü Johnny Depp için uygun olurdu.
Korsan görünümlü Cooper, rasta şapkalı Depp
Alice Cooper şimdi inanılmaz bir şekilde “Peter Pan”daki kötü korsan Kaptan Hook’a benziyor. Siyah saç ve koyu kırmızı kadife ceket birbirine çok benziyor; Hook’un ünlü kancasını, sahnede sürekli kullandığı parlak siyah bir bastonla değiştirdi. Jack Sparrow, kusura bakma, Johnny Depp saçlarını tığ işi rasta şapkasının altına uzun süre takıyor.
Münih’te Rammstein yerine, Berlin’de Turnstile: gösteri sonrası parti olmadan iyi punk rock
Mevcut üyelere göre, giriş sınavıyla birlikte içki içme davranışı da alınmış, Alice Cooper sarhoşluğa bile tamamen sırtını dönmüştür. 75 yaşındaki oyuncu neredeyse kırk yıldır ayık olduğunu iddia ediyor ve röportajlarında en sevdiği hobisi olan golf hakkında övgüler yağdırıyor. Görünüşe göre zaman aşımından sıçradı. Ancak arkadaşlarının ve meslektaşlarının çoğu öyle değil ve bu yüzden zımpara kağıdı sesi “My Dead Sarhoş Arkadaşlarım” şarkısının mısralarını söylüyor: “Öyleyse ölene kadar içen tüm kardeşlerim için bir tane daha alalım”. Bir mantra gibi, genç akşama “İçeriz ve kavga ederiz / Ve kusarız ve kusarız / Ve sonra ölürüz” demeye devam eder.
Harley Davidson ürünleri, bira ve vegan çörekler
Bu da bizi alkol ve rock konserlerine geri getiriyor. Tanınmış rock gruplarının veya Harley Davidson’un ürünleri, izleyicilerin en çok giydiği şeydir; ancak birçok tişört baskısı da alkolle ilgilidir. Bir sandıkta “Viski – suyu sevmedim” yazısı bulunur. Başka bir konuk, her biri bir sonrakinden daha derin bir söze sahip çeşitli dikili yamalar içeren bir kot ceket giyiyor. Örneğin: “Bira içemeyecek olman çok kötü.”
Aksi takdirde, deniz kenarındaki kum gibi kalabalığın içinde bulunabilecek şeyler söz konusu olduğunda kafatasları, saplamalar ve kabile dövmeleri hala yüksek talep görüyor. En şaşırtıcı şey, etiketteki görgü kurallarına uyan, ancak aksi takdirde müşterinin geri kalanıyla gerçekten gitmek istemeyen bir tişört: bir adam bir vegan donut dükkanı olan Brammibals’tan bir tişört giyiyor, bir Berlinli hipsterlar arasında çok beğenilen bir ürün.
En azından konserin arka kısmında, kalabalık oldukça az hareket ediyor. Birlikte neredeyse hiç şarkı söylenmiyor. Dünyanın en iyi iradesiyle (çok şükür), canlı bir tavuğun yakıcı bir tutkuyla parçalanacağını hayal edemezsiniz.
Alice Cooper sahnede hala her şeyi veriyor. Johnny Depp ise sigarasını içerken (yine: hiç çalıyor mu?) gitarını tıngırdatıyor (hiç çalıyor mu?). Ama David Bowie’nin “Kahramanları” için sahnenin ortasına adım atıyor ve vokalleri devralıyor. Elbette kükreyen Cooper ile doğrudan karşılaştırıldığında vokal olarak etkilemek zordur. Şöyle ifade edelim: Notaların çoğu vurulur ama hepsi değil.
Johnny Depp’in Güllerin Savaşı unutulmaya yüz tutuyor
Depp, Bowie’yi örterek geceye “Ben, ben kral olacağım ve sen, sen kraliçe olacaksın” şarkısını söylüyor, “Sadece bir günlüğüne Kahraman olabiliriz”. Kendi aşk hikayesinde sadece kendisinin bir kahraman olarak ortaya çıkması kulağa neredeyse ironik geliyor. Eski eşi Amber Heart ile başta TikTok olmak üzere medyada grotesk bir şekilde takip edilen hukuki anlaşmazlığın ardından kazanan Depp oldu. Washington Post’a aile içi şiddet mağduru olduğuna dair ifade verdiği için davayı açan Heard ise kamuoyu ve nihayetinde mahkeme tarafından sert bir şekilde kınandı. Sonunda kadının inanılmadığı bir MeToo tartışması.
Seyircinin gözdesi Johnny Depp’in tıpkı film rollerinde olduğu gibi kendini kameraların önünde mükemmel bir şekilde sahneye koymasını bilmesi muhtemelen buna küçük bir katkı sağlamış olacaktır. Sanki iddiaları dünyanın çoğu tarafından affedilmiş ve unutulmuş gibi. Geçenlerde Cannes’da yeni bir film rolü için ayakta alkışlandı. O zamandan beri Amber Heard’da ortalık sessiz.
Zitadelle’deki Berlin konserinde de Depp’in Amber Heard ile olan anlaşmazlığı önemli görünmüyor, burada Johnny Depp, Alice Cooper ve Joe Perry kadar eşit derecede ünlü bir müzik yıldızı. Bu nedenle, tamamen sessiz (ama yine de görünüşe göre tatmin olmuş) seyircideki sevinç sınırlıdır. “Ölen İnsanlar” için seyirci coşkusunu (alkış) gösteriyor ve kulis ekranında hızla değişen fotoğrafların kanıtladığı gibi ölüler listesi uzun. John Lennon, Jimi Hendrix ve Freddie Mercury’nin yüzleri ortaya çıkıyor – bunlardan sadece üçü.
Aerosmith’in “Walk This Way” ile seyirci gerçekten dışarı çıkıyor (sallanıyor), ancak çoğunluk gerçekten sadece encore ile birlikte şarkı söylüyor – Alice Cooper’ın “Schools Out” ve Pink Floyd’un “Another Brick in the Wall” . Kalenin üzerinde “Eğitime ihtiyacımız yok” sesleri yankılanıyor. Ruh bu gibi görünüyor.