Beykozlu
New member
Fenerbahçe Teknik Yöneticisi İsmail Kartal, 4 Nisan 2015’te Fenerbahçe grup otobüsüne yapılan akının yıldönümünde FBTV’ye konuştu.
İşte İsmail Kartal’ın açıklamaları:
“3 Temmuz problemleri devam ediyordu. Öteki ekonomik zahmetler vardı. Oyuncularımızla elele verdik. Nasıl daha âlâ çalışırız, nasıl başarılı oluruz diye plan yapıyorduk. Akhisar maçında örneğin maç 1-1 iken, kendi konutumuzda maçın 43-44. dakikasıydı. Custodio diye bir oyuncuları vardı. Biz o gün âlâ oynuyorduk, gol geldi gelecek. Kaleci çıkartıyor, direkten dönüyor. Menajer Hasan Çetinkaya yanımızda. Dördüncü hakem diyor ki, ‘Custodio’yu direkt at’. Hasan Çetinkaya duyuyor. Özgür Yankaya’ydı hakem. En az bir sarı verir, ikinci sarıdan atar oyuncuyu. hiç bir şey yapmadı, yanından geçti gitti. Futbolda 10 kişi rakip kalsa bir daha mağlup olabilirsiniz. Lakin, bizim elimiz güçlenecek. Tahminen maçı kaybetmeyecektik. O gün yenildik. Biz 2 puan farkla şampiyonluğu kaybetti. O maç geçiştirildi.”
“SALLAN YUVARLAN EMENIKE”
“O dönem tek eksiğimiz santrfor. Emenike diye bir oyuncumuz vardı. Tribünlerle diyalogları vardı. Alandan çıkmak istedi falan. Webo’nun belinden sakatlığı vardı, ameliyat olsa 8-9 ay oynayamayacaktı. En azından dönem sonuna kadar iğneyle 20-30 dakika oynattık. Elimizde öbür santrfor yoktu. Devre ortası transfer istedik. Kurallar uygun değil dendi, alınmadı. Buna karşın pes etmedik.
Emenike’ye taraftar reaksiyon koymuş. Kazanmak istiyorum. Zira, öteki oyuncu yok elimde. Oynadığı vakit kuvvetli, tutulması güç. Bir biçimde sallan yuvarlan Emenike ile götürmeye çalışıyoruz.”
“HAKKIMIZ YENİLDİ”
“Galatasaray deplasmanında Emenike’ye ceza alanı ortasında arttan müdahale vardı. Net kırmızı kart. Kimse bunlardan bahsetmedi. Maç 0-0. Net kırmızı ve penaltı. daha sonra Bruno Alves atıldı, 10 kişi kaldık. Bizi zar sıkıntı 2-1 yenebildiler. Bunun üzere fazlaca şeyler var, hakkımızın yendiği.”
“ŞAMPİYONLUK ELİMİZDEN ALINDI”
“En çarpıcı örnekler Akhisarspor, Başakşehir ve Kayseri Erciyesspor maçlarıdır. Başakşehir maçını sorsam, kimse hatırlamaz. Unutmuştur Fenerbahçeliler bile. Fenerbahçe, son 30 yılda 4 kırmızı kart var mı desek o maçta gösterdiler. Ali Palabıyık’tı hakem.
Kayseri Erciyesspor ile oynuyoruz, son 3 maç. 1 puan gerisindeyiz Galatasaray’ın. Kayseri Erciyesspor aylar evvelce küme düşmüş. Başakşehir deplasmanına gideceğiz. Erciyes maçında net 2 penaltımız verilmedi. Stadyuma geldik o gün. Oyuncular geldi yanıma. ‘Hocam ne oldu?’ dediler. Ne ne oldu dedim, bir baktım stadyumda 10 bin kişi var. Biz şampiyonluğa oynuyoruz. Kadıköy’de 10 bin kişi vardı. O maç 50 bin kişi olsaydı, hakem o penaltıları o denli vermemezlik yapabilir miydi? Küme düşen ekibe karşı maç 1-1 bitti. 3 puan oldu fark, 2 maç kaldı.
Sondan 2. haftada Başakşehir ile oynadık. 4 kırmızı kart verildi bize, 1 de aleyhimize penaltı çaldı. 7 kişi ile mağlup olmadık, 2-2 birliktee kaldık. Ben o maçları tekrar yine izledim. hiç biri kırmızı kart değildi. Biz son maç Kasımpaşa’yı yendik. Galatasaray son hafta Rize’ye mağluptu, son dakikalarda attılar maç 1-1 birliktee bitti. Biz bir daha şampiyon olabilirdik.
Beşerler, ‘Fenerbahçe şampiyonluğu kaybetti’ falan diyor. O dönemin gerçek manada şampiyonu Fenerbahçe’dir.”
“BİZE SUİKAST YAPILDI”
“Bize yapılan suikast var. 4 Nisan’da 5-1 galip geldik. Trabzon vilayet hudutları içerisinde bize atak, suikast var. Kurşunlandık. Ekibin moral motivasyonu çöktü. Birtakım oyuncular yanıma geldi ‘hiç bir şey bizim ailemizden, ömrümüzden değerli değildir’ dediler. ‘Bu artık kabul edilebilir bir durum değil’ dediler. Yemekler falan organize ettik. 1 hafta orta verildi. Kurşunlanma hadisesinden daha sonra bir demoralize edildi falan zannediyorlar. O sene saha ortasında de bizim hakkımız elimizden alındı. Yapılanların hepsi ortada. Beşerler bandı geri sararlarsa, yalnızca kurşunlanma değil, yapılan tüm ataklar ve haksızlıklarla şampiyonluk bizim elimizden alınıp öbür bir ele verildi.”
“UNUTMADIM, UNUTTURMAM”
“Ben unutmadım, unutturmam! Fenerbahçeli olarak o dönem yaşadıklarım gözümün önünden gitmiyor, gitmeyecek. Ben dilim döndüğünce bunları anlatacağım. O gün yapılanların acısı Fenerbahçe hala çekmektedir. Maddi manevi çekiyoruz biz hala.
Biz o dönem oyun ve kalite olarak her şeyi yapmıştık. Kimi ögeler şampiyonluğu elimizden aldılar. Biz kaybetmedik. Kimler aldı, nasıl aldı her şey ortada aslına bakarsanız. Bunun hesabını yapmak isteyenler yapar esasen.
Benim vicdanım rahat. Oyuncularımın da vicdanı rahat. Emre Belözoğlu, Volkan Demirel benim kardeşim, hala görüşüyorum, her vakit buluşuyoruz. Dostluğumuz, kardeşliğimiz devam ediyor, ölünceye kadar devam edecek. Biz o çocuklarla birlikte bu topluluk için, arma için elinden gelenin en düzgününü yaptı. Bu çınarı dimdik ayakta tutmak için var gücümüzle uğraş ettik biz.”
“KURŞUN ATILINCA İNFİAL OLDU”
“Rize maçındaki galibiyetle epeyce keyifli olduk. Güç deplasmanda farklı bir galibiyet aldık. Biz 5-1 kazanınca ‘Şampiyon olacağız, tamam’ dedik. Şampiyonluk oyununu oynadık.
Sürücü önümde oturuyor. 20-30 santim önümde. Trabzon’daydık. Birinci kurşunlanma olayı oldu. Ekip tabibi vardı, muhafaza vardı. Sürücü devrilmesin diye tuttular. Frene bas, frene bas diye bağırdılar. Otobüsün ortasında infial oldu. Ne olduğunu anlamadık aslına bakarsanız. Otobüs 100-150 metre yalpaladı, güç durduk.”
“3 TEMMUZ’UN UZANTILARI DEVAM EDİYORDU”
“Benim silah ve av merakım vardır. O saniyede anladım kurşun atıldığını. Ağabeyim var benim, milletlerarası şampiyonalara katılır. Aradım onu, ne diyorsun dedim. Senin bildiğin şey dedi. Domuz avına çıkarız biz, domdom kurşunu deriz. Bir fişek 9 kurşun alır. Nohut büyüklüğündedir. Açıldıkça genişleyerek sarfiyat. 2 el ateş edildi. Otobüs camı çift perdeli olduğu için birinci camı deliyor lakin ikinci camda kalıyor kurşunlar. Otobüs hareket ederken ikinci el ateşi ediyor. Bu sefer ön cama değil yan cama isabet ediyor. O cam tek cam açılıp kapandığı için. O kurşunlar sürücünün başına geliyor. Otobüs duruyor. Herkes panik. Sürücüsü aldık en yakın hastaneye gönderdik. Herkes ne oldu, ne bitiyor derken kimi arayanlarımız oldu. Kulüp Liderimiz Aziz Yıldırım aradı, Cumhurbaşkanımız bizi aradı. Kim yaptı, ne oldu, nasıl yaptı derken polisler oradaydı. Polisin biri ‘Ya bu taş’ falan dedi. Ben de natürel, ‘Bunun neresi taş, sen bizle dalga mı geçiyorsun’ dedim. ‘Görmüyor musun’ dedim. Herbiçimde onlar da yanlış anladı o an. İş büyümesin diye Vali de ‘Taş’ dedi, bilemiyoruz.
2-3 tane zırhlı araç geldi. Onlara bindirdiler. Onlarla havaalanına gelip İstanbul’a geldik.
Lige 1 hafta orta verildi. Kimi oyuncuların moral motivasyonu fazlaca düştü. Etkilendiler. Kimileri müsaade istedi, verdik. Çeşitli tertipler yaptık. Ailece, çoluk, çocuk yemekler yedik. Biz buradayız, ayaktayız dedik.
Futbolcu kümesinde telaş, çekingenlik vardı. Güvenlik tedbirleri olağanüstü artırıldı daha sonra. Oyuncular kalan maçlarla ilgili bu yaşandıktan daha sonra içlerinden atamadılar. Bir tedirginlik, donukluk vardı oyuncularda. Bir de yaşanan maçlar var. Yalnızca suikast değil, sahanın ortasında de bize yapılanlar oldu. Biz o sene şampiyonluk kaybetmedi, elimizden alındı.
O devir birtakım gazeteler, yayıncı kuruluşlar her şey olağanmış üzere 3 Temmuz’un uzantıları ve kalıntıları hala üzerimize geliyor, suikastlar oluyor olağandışı ağır tenkitler aldık.”
“LÖW İLE DOSTLUĞUM SÜRÜYOR”
“Fenerbahçe’ye gelmedilk evvel de şampiyonluklarım, başarılarım var. Ben başarılı bir teknik yöneticim. Kendimi yeterli yetiştirdiğimi düşünüyorum. Dünyanın en büyük teknik yöneticilerinin yanında kendimi ikinci, üçüncü antrenör olarak kendimi epeyce düzgün yetiştirdim. 2 ay Guus Hiddink’in konutunda kaldım PSV’de çalışırken. Tüm idmanlarını PSV’de bir arada çalıştık. Joachim Löw ile hala dostluğum, arkadaşlığım devam ediyor. birlikte çalıştık.”
“FENERBAHÇE’DEN daha sonra LEVERKUSEN’E GİTTİM”
“Fenerbahçe’den ayrıldığım gün, 2015’te… RB Salzburg ile oynamıştık, oyun biçimleri epeyce hoşuma gitmişti. Antrenörüyle tanıştım. Bu antrenör ne yapıyor, biz ne yapıyoruz yerinde yaşamak istedim. Fenerbahçe’den ayrıldım çabucak sonrasında. O antrenörü Roger Schmidt. Leverkusen’e teknik yönetici oldu. Joachim Hocayı aradım, ‘Biraz canım sıkkın. 2-3 ay Avrupa’da yaşayacağım. Roger ile ortan nasıl? Antrenmanlarını izlemek istiyorum. Kendimi test etmeliyim’ dedim. Joachim Löw aradı çabucak sağolsun. 1-1.5 ay Salzburg ile birebir otelde kaldım. Çok uygun Almanca bilen bir arkadaşımı yanıma aldı. Egzersizleri izledim. Hakan Çalhanoğlu ve Ömer Toprak da Leverkusen’deydi. Beni tribünde gördüler, şaşırdılar. ‘Hoca senin ne işin var’ dediler. Ben de anlattım durumu. İdmanlardan daha sonra Roger ile oturup sohbetler ediyorduk, sorular soruyordum. Bir yardımcımı da Gladbach’a gönderdim. 21 yaş ortalamalı kadroyla fazlaca başarılı oldular. O bana 60 sayfa raporla geldi. Tüm bunları biriktirerek bir yol haritası çıkardık. Roger de bana sorular soruyordu. Farkın ne olduğunu sordu. ‘Fark şu, burada bir iş ciddiyeti, disiplini var. Maalesef Türkiye’de bu disiplini, ciddiyeti sağlayamıyoruz’ dedim. Biz buraları geçemedik bir türlü. Bir de en büyük sıkıntımız altyapı. Nüfus var lakin vakit, alan, saha yok. Sabahtan akşama kadar okul. Okuldan çıkamıyorlar. Ders mi çalışacaklar, futbol mu oynayacaklar. Çok güç Türkiye’de. daha sonra Çin’e gitti Roger, bana telefonunu verdi.”
“YAVAŞ YAVAŞ İŞLER YOLUNA GİRİYOR”
“Sürekli bir itibarsızlaştırma, negatif algıyla antrenörlüğünüzü istemeyenlere de yaptıklarım ortada. Onlara bakacaklar. Duruşum da ortada. Ben kimsenin mesleğinde, makamında gözü olan biri değilim. Ben yaptığımı da, ne olacağını da biliyorum. Günün sonunda bu işin nereye varacağını da biliyorum. Çok şükür burada da geldim yavaş yavaş işler yoluna giriyor.”
İşte İsmail Kartal’ın açıklamaları:
“3 Temmuz problemleri devam ediyordu. Öteki ekonomik zahmetler vardı. Oyuncularımızla elele verdik. Nasıl daha âlâ çalışırız, nasıl başarılı oluruz diye plan yapıyorduk. Akhisar maçında örneğin maç 1-1 iken, kendi konutumuzda maçın 43-44. dakikasıydı. Custodio diye bir oyuncuları vardı. Biz o gün âlâ oynuyorduk, gol geldi gelecek. Kaleci çıkartıyor, direkten dönüyor. Menajer Hasan Çetinkaya yanımızda. Dördüncü hakem diyor ki, ‘Custodio’yu direkt at’. Hasan Çetinkaya duyuyor. Özgür Yankaya’ydı hakem. En az bir sarı verir, ikinci sarıdan atar oyuncuyu. hiç bir şey yapmadı, yanından geçti gitti. Futbolda 10 kişi rakip kalsa bir daha mağlup olabilirsiniz. Lakin, bizim elimiz güçlenecek. Tahminen maçı kaybetmeyecektik. O gün yenildik. Biz 2 puan farkla şampiyonluğu kaybetti. O maç geçiştirildi.”
“SALLAN YUVARLAN EMENIKE”
“O dönem tek eksiğimiz santrfor. Emenike diye bir oyuncumuz vardı. Tribünlerle diyalogları vardı. Alandan çıkmak istedi falan. Webo’nun belinden sakatlığı vardı, ameliyat olsa 8-9 ay oynayamayacaktı. En azından dönem sonuna kadar iğneyle 20-30 dakika oynattık. Elimizde öbür santrfor yoktu. Devre ortası transfer istedik. Kurallar uygun değil dendi, alınmadı. Buna karşın pes etmedik.
Emenike’ye taraftar reaksiyon koymuş. Kazanmak istiyorum. Zira, öteki oyuncu yok elimde. Oynadığı vakit kuvvetli, tutulması güç. Bir biçimde sallan yuvarlan Emenike ile götürmeye çalışıyoruz.”
“HAKKIMIZ YENİLDİ”
“Galatasaray deplasmanında Emenike’ye ceza alanı ortasında arttan müdahale vardı. Net kırmızı kart. Kimse bunlardan bahsetmedi. Maç 0-0. Net kırmızı ve penaltı. daha sonra Bruno Alves atıldı, 10 kişi kaldık. Bizi zar sıkıntı 2-1 yenebildiler. Bunun üzere fazlaca şeyler var, hakkımızın yendiği.”
“ŞAMPİYONLUK ELİMİZDEN ALINDI”
“En çarpıcı örnekler Akhisarspor, Başakşehir ve Kayseri Erciyesspor maçlarıdır. Başakşehir maçını sorsam, kimse hatırlamaz. Unutmuştur Fenerbahçeliler bile. Fenerbahçe, son 30 yılda 4 kırmızı kart var mı desek o maçta gösterdiler. Ali Palabıyık’tı hakem.
Kayseri Erciyesspor ile oynuyoruz, son 3 maç. 1 puan gerisindeyiz Galatasaray’ın. Kayseri Erciyesspor aylar evvelce küme düşmüş. Başakşehir deplasmanına gideceğiz. Erciyes maçında net 2 penaltımız verilmedi. Stadyuma geldik o gün. Oyuncular geldi yanıma. ‘Hocam ne oldu?’ dediler. Ne ne oldu dedim, bir baktım stadyumda 10 bin kişi var. Biz şampiyonluğa oynuyoruz. Kadıköy’de 10 bin kişi vardı. O maç 50 bin kişi olsaydı, hakem o penaltıları o denli vermemezlik yapabilir miydi? Küme düşen ekibe karşı maç 1-1 bitti. 3 puan oldu fark, 2 maç kaldı.
Sondan 2. haftada Başakşehir ile oynadık. 4 kırmızı kart verildi bize, 1 de aleyhimize penaltı çaldı. 7 kişi ile mağlup olmadık, 2-2 birliktee kaldık. Ben o maçları tekrar yine izledim. hiç biri kırmızı kart değildi. Biz son maç Kasımpaşa’yı yendik. Galatasaray son hafta Rize’ye mağluptu, son dakikalarda attılar maç 1-1 birliktee bitti. Biz bir daha şampiyon olabilirdik.
Beşerler, ‘Fenerbahçe şampiyonluğu kaybetti’ falan diyor. O dönemin gerçek manada şampiyonu Fenerbahçe’dir.”
“BİZE SUİKAST YAPILDI”
“Bize yapılan suikast var. 4 Nisan’da 5-1 galip geldik. Trabzon vilayet hudutları içerisinde bize atak, suikast var. Kurşunlandık. Ekibin moral motivasyonu çöktü. Birtakım oyuncular yanıma geldi ‘hiç bir şey bizim ailemizden, ömrümüzden değerli değildir’ dediler. ‘Bu artık kabul edilebilir bir durum değil’ dediler. Yemekler falan organize ettik. 1 hafta orta verildi. Kurşunlanma hadisesinden daha sonra bir demoralize edildi falan zannediyorlar. O sene saha ortasında de bizim hakkımız elimizden alındı. Yapılanların hepsi ortada. Beşerler bandı geri sararlarsa, yalnızca kurşunlanma değil, yapılan tüm ataklar ve haksızlıklarla şampiyonluk bizim elimizden alınıp öbür bir ele verildi.”
“UNUTMADIM, UNUTTURMAM”
“Ben unutmadım, unutturmam! Fenerbahçeli olarak o dönem yaşadıklarım gözümün önünden gitmiyor, gitmeyecek. Ben dilim döndüğünce bunları anlatacağım. O gün yapılanların acısı Fenerbahçe hala çekmektedir. Maddi manevi çekiyoruz biz hala.
Biz o dönem oyun ve kalite olarak her şeyi yapmıştık. Kimi ögeler şampiyonluğu elimizden aldılar. Biz kaybetmedik. Kimler aldı, nasıl aldı her şey ortada aslına bakarsanız. Bunun hesabını yapmak isteyenler yapar esasen.
Benim vicdanım rahat. Oyuncularımın da vicdanı rahat. Emre Belözoğlu, Volkan Demirel benim kardeşim, hala görüşüyorum, her vakit buluşuyoruz. Dostluğumuz, kardeşliğimiz devam ediyor, ölünceye kadar devam edecek. Biz o çocuklarla birlikte bu topluluk için, arma için elinden gelenin en düzgününü yaptı. Bu çınarı dimdik ayakta tutmak için var gücümüzle uğraş ettik biz.”
“KURŞUN ATILINCA İNFİAL OLDU”
“Rize maçındaki galibiyetle epeyce keyifli olduk. Güç deplasmanda farklı bir galibiyet aldık. Biz 5-1 kazanınca ‘Şampiyon olacağız, tamam’ dedik. Şampiyonluk oyununu oynadık.
Sürücü önümde oturuyor. 20-30 santim önümde. Trabzon’daydık. Birinci kurşunlanma olayı oldu. Ekip tabibi vardı, muhafaza vardı. Sürücü devrilmesin diye tuttular. Frene bas, frene bas diye bağırdılar. Otobüsün ortasında infial oldu. Ne olduğunu anlamadık aslına bakarsanız. Otobüs 100-150 metre yalpaladı, güç durduk.”
“3 TEMMUZ’UN UZANTILARI DEVAM EDİYORDU”
“Benim silah ve av merakım vardır. O saniyede anladım kurşun atıldığını. Ağabeyim var benim, milletlerarası şampiyonalara katılır. Aradım onu, ne diyorsun dedim. Senin bildiğin şey dedi. Domuz avına çıkarız biz, domdom kurşunu deriz. Bir fişek 9 kurşun alır. Nohut büyüklüğündedir. Açıldıkça genişleyerek sarfiyat. 2 el ateş edildi. Otobüs camı çift perdeli olduğu için birinci camı deliyor lakin ikinci camda kalıyor kurşunlar. Otobüs hareket ederken ikinci el ateşi ediyor. Bu sefer ön cama değil yan cama isabet ediyor. O cam tek cam açılıp kapandığı için. O kurşunlar sürücünün başına geliyor. Otobüs duruyor. Herkes panik. Sürücüsü aldık en yakın hastaneye gönderdik. Herkes ne oldu, ne bitiyor derken kimi arayanlarımız oldu. Kulüp Liderimiz Aziz Yıldırım aradı, Cumhurbaşkanımız bizi aradı. Kim yaptı, ne oldu, nasıl yaptı derken polisler oradaydı. Polisin biri ‘Ya bu taş’ falan dedi. Ben de natürel, ‘Bunun neresi taş, sen bizle dalga mı geçiyorsun’ dedim. ‘Görmüyor musun’ dedim. Herbiçimde onlar da yanlış anladı o an. İş büyümesin diye Vali de ‘Taş’ dedi, bilemiyoruz.
2-3 tane zırhlı araç geldi. Onlara bindirdiler. Onlarla havaalanına gelip İstanbul’a geldik.
Lige 1 hafta orta verildi. Kimi oyuncuların moral motivasyonu fazlaca düştü. Etkilendiler. Kimileri müsaade istedi, verdik. Çeşitli tertipler yaptık. Ailece, çoluk, çocuk yemekler yedik. Biz buradayız, ayaktayız dedik.
Futbolcu kümesinde telaş, çekingenlik vardı. Güvenlik tedbirleri olağanüstü artırıldı daha sonra. Oyuncular kalan maçlarla ilgili bu yaşandıktan daha sonra içlerinden atamadılar. Bir tedirginlik, donukluk vardı oyuncularda. Bir de yaşanan maçlar var. Yalnızca suikast değil, sahanın ortasında de bize yapılanlar oldu. Biz o sene şampiyonluk kaybetmedi, elimizden alındı.
O devir birtakım gazeteler, yayıncı kuruluşlar her şey olağanmış üzere 3 Temmuz’un uzantıları ve kalıntıları hala üzerimize geliyor, suikastlar oluyor olağandışı ağır tenkitler aldık.”
“LÖW İLE DOSTLUĞUM SÜRÜYOR”
“Fenerbahçe’ye gelmedilk evvel de şampiyonluklarım, başarılarım var. Ben başarılı bir teknik yöneticim. Kendimi yeterli yetiştirdiğimi düşünüyorum. Dünyanın en büyük teknik yöneticilerinin yanında kendimi ikinci, üçüncü antrenör olarak kendimi epeyce düzgün yetiştirdim. 2 ay Guus Hiddink’in konutunda kaldım PSV’de çalışırken. Tüm idmanlarını PSV’de bir arada çalıştık. Joachim Löw ile hala dostluğum, arkadaşlığım devam ediyor. birlikte çalıştık.”
“FENERBAHÇE’DEN daha sonra LEVERKUSEN’E GİTTİM”
“Fenerbahçe’den ayrıldığım gün, 2015’te… RB Salzburg ile oynamıştık, oyun biçimleri epeyce hoşuma gitmişti. Antrenörüyle tanıştım. Bu antrenör ne yapıyor, biz ne yapıyoruz yerinde yaşamak istedim. Fenerbahçe’den ayrıldım çabucak sonrasında. O antrenörü Roger Schmidt. Leverkusen’e teknik yönetici oldu. Joachim Hocayı aradım, ‘Biraz canım sıkkın. 2-3 ay Avrupa’da yaşayacağım. Roger ile ortan nasıl? Antrenmanlarını izlemek istiyorum. Kendimi test etmeliyim’ dedim. Joachim Löw aradı çabucak sağolsun. 1-1.5 ay Salzburg ile birebir otelde kaldım. Çok uygun Almanca bilen bir arkadaşımı yanıma aldı. Egzersizleri izledim. Hakan Çalhanoğlu ve Ömer Toprak da Leverkusen’deydi. Beni tribünde gördüler, şaşırdılar. ‘Hoca senin ne işin var’ dediler. Ben de anlattım durumu. İdmanlardan daha sonra Roger ile oturup sohbetler ediyorduk, sorular soruyordum. Bir yardımcımı da Gladbach’a gönderdim. 21 yaş ortalamalı kadroyla fazlaca başarılı oldular. O bana 60 sayfa raporla geldi. Tüm bunları biriktirerek bir yol haritası çıkardık. Roger de bana sorular soruyordu. Farkın ne olduğunu sordu. ‘Fark şu, burada bir iş ciddiyeti, disiplini var. Maalesef Türkiye’de bu disiplini, ciddiyeti sağlayamıyoruz’ dedim. Biz buraları geçemedik bir türlü. Bir de en büyük sıkıntımız altyapı. Nüfus var lakin vakit, alan, saha yok. Sabahtan akşama kadar okul. Okuldan çıkamıyorlar. Ders mi çalışacaklar, futbol mu oynayacaklar. Çok güç Türkiye’de. daha sonra Çin’e gitti Roger, bana telefonunu verdi.”
“YAVAŞ YAVAŞ İŞLER YOLUNA GİRİYOR”
“Sürekli bir itibarsızlaştırma, negatif algıyla antrenörlüğünüzü istemeyenlere de yaptıklarım ortada. Onlara bakacaklar. Duruşum da ortada. Ben kimsenin mesleğinde, makamında gözü olan biri değilim. Ben yaptığımı da, ne olacağını da biliyorum. Günün sonunda bu işin nereye varacağını da biliyorum. Çok şükür burada da geldim yavaş yavaş işler yoluna giriyor.”