Mahler’e göre hayatın birinci birkaç yılında gelişim evrelerinin muvaffakiyetle tamamlanması, ayrılma ve bireyleşme ile sonuçlanır. Ayrılık, anniçin zihinsel olarak ayrılmanın içsel sürecini söz ederken, bireyleşme gelişen bir benlik kavramını tabir eder. Bunlar büyük ölçüde annenin çocuğa karşı tavrına (duyarlılığına) bağlı olarak gelişir.
1. Olağan otistik evre: (0-2 ay) hayatın en başında, bebek evvela kendisine odaklanır, dış uyaranlara ilgi duymaz. Anne, farklı bir varoluştan mahrum, bebeğin içsel bir modülü olarak görülür. Bu noktada birincil emel, gereksinimlerin karşılanmasının dış bir kaynaktan gelebileceği anlayışından mahrumken bir istikrar (Homeostasis) durumuna ulaşmaktır. Bebek için var isenısal dilek kafidir. Objeyi ‘’belli belgisiz fark etmesi’’ simbiyotik evreyi başlatır.
2.Normal simbiyotik evre: (2-4 ay) Bu basamakta bebek, annenin varlığını eşsiz bir varlık olarak değil, gereksinim tatmininin ana kaynağı olarak belirli meçhul kabul eder. Bebeğin fizyolojik muhtaçlıklarının karşılanması, ruhsal isteklerle iç içe geçer ve bu biçimdece gelecekteki ilgilerin oluşturulacağı temel olarak hizmet eder. daha sonraki evrelerde başarılı ilerleme için epeyce değerli olan, annenin bebeğin gereksinimlerine başarılı bir biçimde ahenk sağlama yeteneği ve mevcudiyetidir. Anne bu vakitte ‘’Psikolojik Arzu’’ haline gelir. Bu kainatın muvaffakiyetle tamamlanamaması (aşırı sapması) çocukta ‘’Psikotik’’ özelliklerin gelişmesine niye olabilir.
3. Ayrılma-Bireyleşme evresi: (5-30 ay) Bu son basamakta, örtüşen iki alemde kıymetli bir geçiş gerçekleşir. Ayrılıkta, bebek benliğin sonlarını anlamaya başlar ve bu biçimdece anne giderek bir birey olarak görülür. Bu ortada, bireyleşme bir kendilik hissinin gelişmenini işaret eder. Bu dört alt basamaktan oluşur:
3a: Farklılaşma: (3-8 ay) Bebeğin birincil odak noktası, birincil referans noktası anne olmaya devam etse de, içsel odaklanmadan dışa odaklanmaya dönüşmeye başlar. Bu dahili süreç, emekleme üzere fizikî olarak daha fazla ayrılmaya müsaade veren motor gelişmenindeki kıymetli olaylarla sözlenir. Bebek, anneyle simbiyotik olarak bütünleşmeye çalışmak yerine annesini keşfetmeye (mesela nasıl göründüğü yahut koktuğu) giderek daha fazla ilgi duymaya başlar. Toplumsal gülümseme durumu büyük değer taşır. Vücut imgesi gelişmesi durumu kıymetlidir.
3b: Alıştırma: (10-15 ay) Artan otonom işlevlerle, bilhassa ‘’yürümeyle’’, ayrılma kapasitesi gelişmeye devam eder. Çocuk özgürce keşfedebilmesine karşın, anneyi kendisiyle bir bütün olarak görür ve bu niçinle etrafını en uygun aradan koruyarak keşfeder. (yakıt ikmali üssü) Çocuğun keşfettiği dünya tecrübesi, annenin yansılarından ve tecrübelerin korkutucu yahut acı verici olabileceği durumlarda onu yatıştırmaya hazır olmasından etkilenir. bu vakitte ‘’bilme yetisinin gelişmesi ve dik devinim’’ yardımıyla çocuk ‘’Dünyaya Aşık Olma’’ durumunu yaşar. Burada narsisizim doruk noktasındadır. Yürüme özerk ben fonksiyonuna büyük libidinal yatırım yapar. Çocuk bu vakitte anneye ve düşme kalkma, çarpma acılarına kayıtsız görünür. Çocuk bu vakitte annenin yokluğunu ‘’kararma’’ (anneyi fantezi dünyasında anneyi hayal eder ve doyum sağlar) biçiminde doyurur.
3c: bir daha Yakınlaşma: (15-22 ay) Alıştırma basamağında doruğa ulaşan tümkuvvetlilük narsiszimi, gelişen bilişsel ben fonksiyonu ile sönmeye başlar. Bu noktada çocuğun bağımsız olma dileği terk edilme kaygısıyla gölgelenir. Bu niçinle, çocuk keşifle meşgul olurken anneye yakınlığı müdafaaya çalışır. Bu evre, istikrarlı bir benlik hissinin gelişimi için gereklidir. Bu, üç alt kademeyi içerir: • Başlangıç: Çocuk, tecrübelerini ve heyecanını paylaşmak için anneye döner. Annenin burada ‘’duyarlılığı-ulaşılabilirliği’’ epeyce kıymetlidir. • Kriz: Çocuk, kuvvetli ve kendi kendine kâfi olma isteğine karşı sonlarının farkındadır. Çocuk, anneye fizikî ve duygusal yakınlık yahut bağımsızlık içinde seçim yapmakta zorlanır. Bu kademe, öfke nöbetleri ve çaresizlik ile karakterizedir ve bu niçinle annenin duygusal erişilebilirlik gereksinimi artar. Annesinin ulaşılır olmaması durumda anne objesi imgesi ‘’iyi ve makûs şeklinde’’ bölünmeye uğrar. • Tahlil: Çocuk, lisan, üst-ben gelişimi, sembolik oyunlarla tabir etme gücü yardımıyla iki uç içinde sağlıklı bir ortama ulaşır. Kriz güzel çözülmezse, çok sarılma yahut kaçınma davranışında bir artış olacaktır.
üç boyutlu: Obje sabitliği: (22-30 ay) Bu etabın muvaffakiyetle tamamlanması, fizikî olarak başka olduklarında bile çocuğa bilinçsizce eşlik eden ve onu destekleyen, içselleştirilmiş bir anne zihinsel modelinin gelişmenini işaret eder. Ek olarak, bir kişisellik duygusu gelişmeye başlar. İçselleştirilmiş modeldeki kararsızlığın derecesi, sağlıklı bir benlik teriminin ve kendine inancın oluşumunu ima eder. Cinsiyet kimliğinin pekişmesi, kelamlı bağlantının gelişmesii fantezi ve gerçeklik sınamasının yapılması sağlanır. Bu devrin emeli; hayat uzunluğu kişiselliğe ve obje sürekliliğine ulaşmaktır. Psikotik çocuk bu devri muvaffakiyetle uygulayamamıştır.
TEMEL RUH HALLERİ: Kız çocuk: Deviniminin düşük olması, anatomik kusurlar (penis yokluğu) kız çocuğunu depresif olmaya yatkınlaştırır. Anne tarafınca aldatılmış, yaralanmış (hadım edilme) olmaktan dolayı hoşnutsuzluğunu dışa vurur. Anneye karşı çift eğilimli, talepkârdır.
3.Yılda: Penis hasedi bastırılır ve yer değiştirilerek anneye yöneltilir. Kız: Penisle ilgili çatışmasını ‘’bir daha Yakınlaşmada’’ yaşarken Erkek: Fallik periyotta yaşar. Kız çocuğunun yaşadığı penis hasedini erkek çocuk anne tarafınca yutulma korkusu olarak yaşar.
Okumaya devam et...
1. Olağan otistik evre: (0-2 ay) hayatın en başında, bebek evvela kendisine odaklanır, dış uyaranlara ilgi duymaz. Anne, farklı bir varoluştan mahrum, bebeğin içsel bir modülü olarak görülür. Bu noktada birincil emel, gereksinimlerin karşılanmasının dış bir kaynaktan gelebileceği anlayışından mahrumken bir istikrar (Homeostasis) durumuna ulaşmaktır. Bebek için var isenısal dilek kafidir. Objeyi ‘’belli belgisiz fark etmesi’’ simbiyotik evreyi başlatır.
2.Normal simbiyotik evre: (2-4 ay) Bu basamakta bebek, annenin varlığını eşsiz bir varlık olarak değil, gereksinim tatmininin ana kaynağı olarak belirli meçhul kabul eder. Bebeğin fizyolojik muhtaçlıklarının karşılanması, ruhsal isteklerle iç içe geçer ve bu biçimdece gelecekteki ilgilerin oluşturulacağı temel olarak hizmet eder. daha sonraki evrelerde başarılı ilerleme için epeyce değerli olan, annenin bebeğin gereksinimlerine başarılı bir biçimde ahenk sağlama yeteneği ve mevcudiyetidir. Anne bu vakitte ‘’Psikolojik Arzu’’ haline gelir. Bu kainatın muvaffakiyetle tamamlanamaması (aşırı sapması) çocukta ‘’Psikotik’’ özelliklerin gelişmesine niye olabilir.
3. Ayrılma-Bireyleşme evresi: (5-30 ay) Bu son basamakta, örtüşen iki alemde kıymetli bir geçiş gerçekleşir. Ayrılıkta, bebek benliğin sonlarını anlamaya başlar ve bu biçimdece anne giderek bir birey olarak görülür. Bu ortada, bireyleşme bir kendilik hissinin gelişmenini işaret eder. Bu dört alt basamaktan oluşur:
3a: Farklılaşma: (3-8 ay) Bebeğin birincil odak noktası, birincil referans noktası anne olmaya devam etse de, içsel odaklanmadan dışa odaklanmaya dönüşmeye başlar. Bu dahili süreç, emekleme üzere fizikî olarak daha fazla ayrılmaya müsaade veren motor gelişmenindeki kıymetli olaylarla sözlenir. Bebek, anneyle simbiyotik olarak bütünleşmeye çalışmak yerine annesini keşfetmeye (mesela nasıl göründüğü yahut koktuğu) giderek daha fazla ilgi duymaya başlar. Toplumsal gülümseme durumu büyük değer taşır. Vücut imgesi gelişmesi durumu kıymetlidir.
3b: Alıştırma: (10-15 ay) Artan otonom işlevlerle, bilhassa ‘’yürümeyle’’, ayrılma kapasitesi gelişmeye devam eder. Çocuk özgürce keşfedebilmesine karşın, anneyi kendisiyle bir bütün olarak görür ve bu niçinle etrafını en uygun aradan koruyarak keşfeder. (yakıt ikmali üssü) Çocuğun keşfettiği dünya tecrübesi, annenin yansılarından ve tecrübelerin korkutucu yahut acı verici olabileceği durumlarda onu yatıştırmaya hazır olmasından etkilenir. bu vakitte ‘’bilme yetisinin gelişmesi ve dik devinim’’ yardımıyla çocuk ‘’Dünyaya Aşık Olma’’ durumunu yaşar. Burada narsisizim doruk noktasındadır. Yürüme özerk ben fonksiyonuna büyük libidinal yatırım yapar. Çocuk bu vakitte anneye ve düşme kalkma, çarpma acılarına kayıtsız görünür. Çocuk bu vakitte annenin yokluğunu ‘’kararma’’ (anneyi fantezi dünyasında anneyi hayal eder ve doyum sağlar) biçiminde doyurur.
3c: bir daha Yakınlaşma: (15-22 ay) Alıştırma basamağında doruğa ulaşan tümkuvvetlilük narsiszimi, gelişen bilişsel ben fonksiyonu ile sönmeye başlar. Bu noktada çocuğun bağımsız olma dileği terk edilme kaygısıyla gölgelenir. Bu niçinle, çocuk keşifle meşgul olurken anneye yakınlığı müdafaaya çalışır. Bu evre, istikrarlı bir benlik hissinin gelişimi için gereklidir. Bu, üç alt kademeyi içerir: • Başlangıç: Çocuk, tecrübelerini ve heyecanını paylaşmak için anneye döner. Annenin burada ‘’duyarlılığı-ulaşılabilirliği’’ epeyce kıymetlidir. • Kriz: Çocuk, kuvvetli ve kendi kendine kâfi olma isteğine karşı sonlarının farkındadır. Çocuk, anneye fizikî ve duygusal yakınlık yahut bağımsızlık içinde seçim yapmakta zorlanır. Bu kademe, öfke nöbetleri ve çaresizlik ile karakterizedir ve bu niçinle annenin duygusal erişilebilirlik gereksinimi artar. Annesinin ulaşılır olmaması durumda anne objesi imgesi ‘’iyi ve makûs şeklinde’’ bölünmeye uğrar. • Tahlil: Çocuk, lisan, üst-ben gelişimi, sembolik oyunlarla tabir etme gücü yardımıyla iki uç içinde sağlıklı bir ortama ulaşır. Kriz güzel çözülmezse, çok sarılma yahut kaçınma davranışında bir artış olacaktır.
üç boyutlu: Obje sabitliği: (22-30 ay) Bu etabın muvaffakiyetle tamamlanması, fizikî olarak başka olduklarında bile çocuğa bilinçsizce eşlik eden ve onu destekleyen, içselleştirilmiş bir anne zihinsel modelinin gelişmenini işaret eder. Ek olarak, bir kişisellik duygusu gelişmeye başlar. İçselleştirilmiş modeldeki kararsızlığın derecesi, sağlıklı bir benlik teriminin ve kendine inancın oluşumunu ima eder. Cinsiyet kimliğinin pekişmesi, kelamlı bağlantının gelişmesii fantezi ve gerçeklik sınamasının yapılması sağlanır. Bu devrin emeli; hayat uzunluğu kişiselliğe ve obje sürekliliğine ulaşmaktır. Psikotik çocuk bu devri muvaffakiyetle uygulayamamıştır.
TEMEL RUH HALLERİ: Kız çocuk: Deviniminin düşük olması, anatomik kusurlar (penis yokluğu) kız çocuğunu depresif olmaya yatkınlaştırır. Anne tarafınca aldatılmış, yaralanmış (hadım edilme) olmaktan dolayı hoşnutsuzluğunu dışa vurur. Anneye karşı çift eğilimli, talepkârdır.
3.Yılda: Penis hasedi bastırılır ve yer değiştirilerek anneye yöneltilir. Kız: Penisle ilgili çatışmasını ‘’bir daha Yakınlaşmada’’ yaşarken Erkek: Fallik periyotta yaşar. Kız çocuğunun yaşadığı penis hasedini erkek çocuk anne tarafınca yutulma korkusu olarak yaşar.
Okumaya devam et...