Tüm beşerler için temel duygusal gerekliliktir. Kendimize biçtiğimiz “öz değerimiz” oranında “özgüvenimiz” vardır.
Yaşantımızın birinci senelerından itibaren kendimize bir kimlik oluşturur, daha sonra bu kimliğe bir bedel kazandırırız
Kim olduğumuzu tanımlar daha sonrasında bu kimliğin sevip, sevmediğimiz özelliklerine karar veririz.
İşte özgüven sorunu burada, bizim yargı gücümüzün kararında ortaya çıkar.
ÖZGÜVEN GELİŞİMİ
Özgüvenin gelişmeninde bilhassa çocukluk devrinin birinci senelerında anne tavırları, yetiştirme biçimi çocuğun kendisi hakkındaki hislerinin oluşumunda ve özgüvenin derecesinde pek derece kıymetlidir.
ondan sonrasında çocuk etrafından aldığı yansılar doğrultusunda kendine ait olumlu ya da olumsuz bir benlik algısı edinir.
Ebeveynlerden biri çok derecede eleştirel ve yüksek beklentili, mükemmeliyetçi ise ya da çok muhafazacı ve bağımsızlığı engelleyiciyse,
Çocuğun kendine ait his ve yargısı; yeteneksiz, yetersiz ve bedelsiz olduğudur.
Sevgi bakılırsan,
Gereksinim duyduğu ilgi ve yakınlığı bulan,
Fikirlerine bedel verilip ve önemsenen,
Güven duyulan ve sorumluluk verilen,
İyi yaptığı şeyler için övülen, gurur duyulan,
Yaptığı yanlışlarda hakikat yönlendirilen,
Sahip olduğu özellikleriyle kabul edilen çocuğun özgüveni gelişir.
Sevildiğini, önemsendiğini hissetmeyen,
Beklediği yakınlık ve ilgiyi nazaranmeyen,
Sürekli eleştirilen ve olduğu üzere kabul edilmeyen,
Sürekli diğerleriyle kıyaslanan çocuk Kendini bedelsiz hisseder ve özgüveni gelişmez.
Bu çocuklar; yaşadığı aile, etraf, okul ve toplum ortasında çeşitli sıkıntılara yol açar.
GÜVEN-GÜVENSİZLİK NE VAKİT OLUŞUR?
Gelişimsel olarak bebeğin 0-12 ay sonuna kadar olan devir ortasında inanç ya da güvensizlik diye isimlendirilen bir evreden geçtiği bilinir.
1-3 yaş içindeki periyotta duygusal ve kişilik gelişimi bariz olarak görülür.
Özerklik evresi olarak tanımlanan bu devir, çocuğun anne bağımlılığından uzaklaşıp ayaklar üzerinde durabildiği ve her şeyi keşfetmeye çalıştığı bir devirdir.
bu vakitte şayet çocuk daima cezalandırılır ya da kızgınlık sözleri altında kalırsa ya da çok kollayıcı bir ebeveyn tarafınca bağımsızlaşmasına ya da keşfetmesine müsaade verilmezse eziklik hisseder ve utanç yaşar.
Anne baba bu senelerda çocuğun kendi kendine denetim etme isteğini olumlu tarafta etkilerse, müsaade verirse ve destekleyici olursa, çocuk özerklik ortasında inanç duygusu kazanabilir.
ÖNERİLER
Onunla ilgili hislerinizde açık olun ve onun hislerine değer verin.
Çocuğunuzun gerçek kapasitesinin farkında olun.
Davranışlarınızla ona model olun.
Çocuğunuzun yanlışlarını, onu suçlamadan ve onun tüm kişiliğini eleştirmeden tartışın.
Ondan beklentileriniz onun yaşına ve düzeyine uygun olsun.
Çocukların birbirlerinden farklı olduklarını ve her çocuğun kendine mahsus bir yeteneği olduğunu unutmayın.
Çocuğunuza yaşına uykun sorumluluklar verin.
Onun her şebir daha paha verdiğinizi ve takdir ettiğinizi belirtin.
Çocuğun sıradan tercihler yapmasına müsaade verin ve tercihlerine hürmet duyun.
Okumaya devam et...
Yaşantımızın birinci senelerından itibaren kendimize bir kimlik oluşturur, daha sonra bu kimliğe bir bedel kazandırırız
Kim olduğumuzu tanımlar daha sonrasında bu kimliğin sevip, sevmediğimiz özelliklerine karar veririz.
İşte özgüven sorunu burada, bizim yargı gücümüzün kararında ortaya çıkar.
ÖZGÜVEN GELİŞİMİ
Özgüvenin gelişmeninde bilhassa çocukluk devrinin birinci senelerında anne tavırları, yetiştirme biçimi çocuğun kendisi hakkındaki hislerinin oluşumunda ve özgüvenin derecesinde pek derece kıymetlidir.
ondan sonrasında çocuk etrafından aldığı yansılar doğrultusunda kendine ait olumlu ya da olumsuz bir benlik algısı edinir.
Ebeveynlerden biri çok derecede eleştirel ve yüksek beklentili, mükemmeliyetçi ise ya da çok muhafazacı ve bağımsızlığı engelleyiciyse,
Çocuğun kendine ait his ve yargısı; yeteneksiz, yetersiz ve bedelsiz olduğudur.
Sevgi bakılırsan,
Gereksinim duyduğu ilgi ve yakınlığı bulan,
Fikirlerine bedel verilip ve önemsenen,
Güven duyulan ve sorumluluk verilen,
İyi yaptığı şeyler için övülen, gurur duyulan,
Yaptığı yanlışlarda hakikat yönlendirilen,
Sahip olduğu özellikleriyle kabul edilen çocuğun özgüveni gelişir.
Sevildiğini, önemsendiğini hissetmeyen,
Beklediği yakınlık ve ilgiyi nazaranmeyen,
Sürekli eleştirilen ve olduğu üzere kabul edilmeyen,
Sürekli diğerleriyle kıyaslanan çocuk Kendini bedelsiz hisseder ve özgüveni gelişmez.
Bu çocuklar; yaşadığı aile, etraf, okul ve toplum ortasında çeşitli sıkıntılara yol açar.
GÜVEN-GÜVENSİZLİK NE VAKİT OLUŞUR?
Gelişimsel olarak bebeğin 0-12 ay sonuna kadar olan devir ortasında inanç ya da güvensizlik diye isimlendirilen bir evreden geçtiği bilinir.
1-3 yaş içindeki periyotta duygusal ve kişilik gelişimi bariz olarak görülür.
Özerklik evresi olarak tanımlanan bu devir, çocuğun anne bağımlılığından uzaklaşıp ayaklar üzerinde durabildiği ve her şeyi keşfetmeye çalıştığı bir devirdir.
bu vakitte şayet çocuk daima cezalandırılır ya da kızgınlık sözleri altında kalırsa ya da çok kollayıcı bir ebeveyn tarafınca bağımsızlaşmasına ya da keşfetmesine müsaade verilmezse eziklik hisseder ve utanç yaşar.
Anne baba bu senelerda çocuğun kendi kendine denetim etme isteğini olumlu tarafta etkilerse, müsaade verirse ve destekleyici olursa, çocuk özerklik ortasında inanç duygusu kazanabilir.
ÖNERİLER
Onunla ilgili hislerinizde açık olun ve onun hislerine değer verin.
Çocuğunuzun gerçek kapasitesinin farkında olun.
Davranışlarınızla ona model olun.
Çocuğunuzun yanlışlarını, onu suçlamadan ve onun tüm kişiliğini eleştirmeden tartışın.
Ondan beklentileriniz onun yaşına ve düzeyine uygun olsun.
Çocukların birbirlerinden farklı olduklarını ve her çocuğun kendine mahsus bir yeteneği olduğunu unutmayın.
Çocuğunuza yaşına uykun sorumluluklar verin.
Onun her şebir daha paha verdiğinizi ve takdir ettiğinizi belirtin.
Çocuğun sıradan tercihler yapmasına müsaade verin ve tercihlerine hürmet duyun.
Okumaya devam et...