Staatskapelle'in Pazartesi günü Devlet Operası'ndaki konseri birçok şey ifade ediyordu: Yeni genel müzik direktörü Christian Thielemann'ın halka açık başlangıcıydı, solist Igor Levit bir yıl önce Hamas'ın 1.200'den fazla İsrailliyi katlettiği katliamı hatırlattı ve Daniel Barenboim fahri şef olarak atandı. Devlet Operası'nın şefi ve Staatskapelle'nin onursal üyesi olarak atandı. Hastalık ve zayıflığın damgasını vurduğu Barenboim, seyircilerden gelen onur ve alkışları gözle görülür şekilde duygulanmış bir şekilde kabul etti, ama aynı zamanda halefini ironik bir şekilde podyumdan kovarken ve gerçek adının ne olduğunu sorduğunda kendinden emin bir soğukkanlılıkla kabul etti.
Barenboim ve Levit'in podyumda yer aldığı programda Felix Mendelssohn'un İkinci Piyano Konçertosu ve Arnold Schönberg'in “Pelleas ve Melisande” adlı eseri programda yer aldı: Bu konser, Yahudiliğin Alman kültürü için ne anlama geldiğini etkileyici bir şekilde ortaya koydu.
Ne yazık ki Thielemann ve Levit, Mendelssohn'un Piyano Konçertosu'nu nasıl anlayacakları konusunda anlaşamadılar. Thielemann'la bu etkileyici, zıt bir parça; bazen samimi, bazen düğmeleri açık, bazen de hararetli bir heyecan. Ancak Levit bunu garip bir şekilde düz ve hazırlıksız oynadı.
Igor Levit'in parmakları yürüyor ama şarkı söylemiyor
Konuşmalarda Levit, bir yıldır krizde olduğunu açıkladı, ancak bu aynı zamanda Mendelssohn'un “Sözsüz Şarkılar” adlı eserini hızla yaptığı kayıtta da açıkça görülüyordu. Yakın zamanda yayımlanan her iki Brahm konçertosunun Thielemann yönetimindeki Viyana Filarmoni Orkestrası ile kaydettiği kayıtta bu, yalın, daha yoğun piyano yazısı nedeniyle daha az fark ediliyordu – ancak Mendelssohn konçertosunun hassas figürasyonlarında tonal içerik ve aralık gözden kaçırılıyor, parmaklar hareket ediyor, ama konuşurlar ya da şarkı söylemezler.
Levit'in kabul ettiği, Maurice Ravel'in “Kaddish” eserinin piyano düzenlemesi, piyanistin ağıt jestleri üzerindeki olağanüstü konsantrasyonuyla etkileyicidir ve iletişimsel bir süreçten ziyade kendi kendine konuşma niteliğinde olan piyano çalmasının kritik durumunun anahtarı olarak hareket eder.
Thielemann konsere Kanadalı ses parfümeri Samy Moussa'nın “Elysium” adlı yarı film müziği parçasıyla başladı. Paralel kaydırılmış üçlülerin konser salonuna akabilmesi, yeni müzik cephesinde bir rahatlama olarak karşılanabilir veya yeni müziğin ilk bestecisi olan Schönberg'in erken dönem dışavurumculuk döneminde kurduğu standardın kaybı olarak yakınılabilir. “Pelleas”: Eser, onun çok yönlü abartıları sayesinde, yine de tatsız ve meydan okuyucu. Thielemann, ifade dalgalarını yumuşatmadan veya ortaya çıkan ton sertliğini etkisiz hale getirmeden iddialı motifli zanaat çalışmasını mikroskop altına aldı. İşinize bu şekilde başlamak saygıyı hak ediyor.
Barenboim ve Levit'in podyumda yer aldığı programda Felix Mendelssohn'un İkinci Piyano Konçertosu ve Arnold Schönberg'in “Pelleas ve Melisande” adlı eseri programda yer aldı: Bu konser, Yahudiliğin Alman kültürü için ne anlama geldiğini etkileyici bir şekilde ortaya koydu.
Ne yazık ki Thielemann ve Levit, Mendelssohn'un Piyano Konçertosu'nu nasıl anlayacakları konusunda anlaşamadılar. Thielemann'la bu etkileyici, zıt bir parça; bazen samimi, bazen düğmeleri açık, bazen de hararetli bir heyecan. Ancak Levit bunu garip bir şekilde düz ve hazırlıksız oynadı.
Igor Levit'in parmakları yürüyor ama şarkı söylemiyor
Konuşmalarda Levit, bir yıldır krizde olduğunu açıkladı, ancak bu aynı zamanda Mendelssohn'un “Sözsüz Şarkılar” adlı eserini hızla yaptığı kayıtta da açıkça görülüyordu. Yakın zamanda yayımlanan her iki Brahm konçertosunun Thielemann yönetimindeki Viyana Filarmoni Orkestrası ile kaydettiği kayıtta bu, yalın, daha yoğun piyano yazısı nedeniyle daha az fark ediliyordu – ancak Mendelssohn konçertosunun hassas figürasyonlarında tonal içerik ve aralık gözden kaçırılıyor, parmaklar hareket ediyor, ama konuşurlar ya da şarkı söylemezler.
Levit'in kabul ettiği, Maurice Ravel'in “Kaddish” eserinin piyano düzenlemesi, piyanistin ağıt jestleri üzerindeki olağanüstü konsantrasyonuyla etkileyicidir ve iletişimsel bir süreçten ziyade kendi kendine konuşma niteliğinde olan piyano çalmasının kritik durumunun anahtarı olarak hareket eder.
Thielemann konsere Kanadalı ses parfümeri Samy Moussa'nın “Elysium” adlı yarı film müziği parçasıyla başladı. Paralel kaydırılmış üçlülerin konser salonuna akabilmesi, yeni müzik cephesinde bir rahatlama olarak karşılanabilir veya yeni müziğin ilk bestecisi olan Schönberg'in erken dönem dışavurumculuk döneminde kurduğu standardın kaybı olarak yakınılabilir. “Pelleas”: Eser, onun çok yönlü abartıları sayesinde, yine de tatsız ve meydan okuyucu. Thielemann, ifade dalgalarını yumuşatmadan veya ortaya çıkan ton sertliğini etkisiz hale getirmeden iddialı motifli zanaat çalışmasını mikroskop altına aldı. İşinize bu şekilde başlamak saygıyı hak ediyor.