“Eksik bir şey mi var hayatımda? Gözlerim niye sık sık dalıyor? Eksik bir şey mi var hayatımda?
Gökyüzü kimi vakit ciğerime doluyor. O denli bir şey ki bu. Kolay anlatamam…”dediğimiz noktalar var mıydı
hiç hayatımızda? Tahminen bir boşluk, tahminen bir eksik hissetme, tahminen de daha fazla dolu olmanın verdiği o
kayboluş?
Boşlukta hissetmek kimi vakit bir yalnızlık, kimi vakit ömrünüz ve maksatlarınız içinde baş karışıklığı veya
hayattaki amaçlarınıza yönelik kolunuzu kaldıracak mecali bulamamak formunda ortaya
çıkabilmektedir. Sonunda bitiş çizgisinin daima kendimiz olduğu bir kulvardayız.bazı kimiler ruhumuz
da tıpkı gripten koku alamadığımız vakit içinderdaki üzere hisleri derinden hissedemeyebilir.Çocukken
ebeveynlerimiz tarafınca gönderilmeyen eksik kalan o tarafı valizden hiç ayırmadığımız eşyalar gibi
yetişkinliğe taşırız.Ne eksikse hayatımız da ‘o olduğunda tam olacağım işte ‘deriz.Fakat o noktadan
bir süre daha sonra da boşluk hissi belirebilmektedir. Periyot dönem acı çekmek bile içimizden gelmez
olmuştur.Tepesine çığ düşmüş birisi bütün o karın altında yatarken neresi üstü neresi aşağısı
kestiremezmiş.Karı iteleyip kurtulmak ister lakin yanlış istikameti seçip kendini daha da derine
gömermiş.Yönünü şaşırmış,arafta kalmış , pusulasından olmuş bir kişi … Boşluk hissiyatı da bir nevi
buna benzetilebilir.Çok ağır bir ömür döngüsüne sahip bireylerde, çocukluğunda ebeveyniyle veya
etrafıyla etkileşiminde yerine oturmayan taşlar niçiniyle içeride kızmış ve kırılmış bir çocuk tarafı
mevcuttur.Fakat bu çocuk benlik görmezden gelindiğinde geceleri birdenbire uyandıran o hüzünlü diş ağrısı
üzere olacaktır.Bas edemeyeceğimiz hiç bir anı gün yüzüne çıkmaz.Ego kapasitesi geliştikçe yeni
sorunlar ortaya çıkar .İnsan gücü yettiği kadarıyla çaba etmeye programlanmıştır.Baş
edemeyeceğimizi düşündüğümüz hiç bir anı ya da travma gün yüzüne çıkmaz.Şimdi o yetişkin
benliğinle ortasındaki kızmış ,kırılmış ,eksik hisseden çocuğa sorar mısın hakikaten neye gereksinimi var onun
Okumaya devam et...
Gökyüzü kimi vakit ciğerime doluyor. O denli bir şey ki bu. Kolay anlatamam…”dediğimiz noktalar var mıydı
hiç hayatımızda? Tahminen bir boşluk, tahminen bir eksik hissetme, tahminen de daha fazla dolu olmanın verdiği o
kayboluş?
Boşlukta hissetmek kimi vakit bir yalnızlık, kimi vakit ömrünüz ve maksatlarınız içinde baş karışıklığı veya
hayattaki amaçlarınıza yönelik kolunuzu kaldıracak mecali bulamamak formunda ortaya
çıkabilmektedir. Sonunda bitiş çizgisinin daima kendimiz olduğu bir kulvardayız.bazı kimiler ruhumuz
da tıpkı gripten koku alamadığımız vakit içinderdaki üzere hisleri derinden hissedemeyebilir.Çocukken
ebeveynlerimiz tarafınca gönderilmeyen eksik kalan o tarafı valizden hiç ayırmadığımız eşyalar gibi
yetişkinliğe taşırız.Ne eksikse hayatımız da ‘o olduğunda tam olacağım işte ‘deriz.Fakat o noktadan
bir süre daha sonra da boşluk hissi belirebilmektedir. Periyot dönem acı çekmek bile içimizden gelmez
olmuştur.Tepesine çığ düşmüş birisi bütün o karın altında yatarken neresi üstü neresi aşağısı
kestiremezmiş.Karı iteleyip kurtulmak ister lakin yanlış istikameti seçip kendini daha da derine
gömermiş.Yönünü şaşırmış,arafta kalmış , pusulasından olmuş bir kişi … Boşluk hissiyatı da bir nevi
buna benzetilebilir.Çok ağır bir ömür döngüsüne sahip bireylerde, çocukluğunda ebeveyniyle veya
etrafıyla etkileşiminde yerine oturmayan taşlar niçiniyle içeride kızmış ve kırılmış bir çocuk tarafı
mevcuttur.Fakat bu çocuk benlik görmezden gelindiğinde geceleri birdenbire uyandıran o hüzünlü diş ağrısı
üzere olacaktır.Bas edemeyeceğimiz hiç bir anı gün yüzüne çıkmaz.Ego kapasitesi geliştikçe yeni
sorunlar ortaya çıkar .İnsan gücü yettiği kadarıyla çaba etmeye programlanmıştır.Baş
edemeyeceğimizi düşündüğümüz hiç bir anı ya da travma gün yüzüne çıkmaz.Şimdi o yetişkin
benliğinle ortasındaki kızmış ,kırılmış ,eksik hisseden çocuğa sorar mısın hakikaten neye gereksinimi var onun
Okumaya devam et...