Seanslarda çoğunlukla kullandığımız psikoterapi ekollerinden biri olan ve özetlemek gerekirse BDT ismi verilen bu terapinin, geniş bir sorun alanında ve birfazlaca ruhsal rahatsızlığın tedavisinde tesirli olduğu bilimsel olarak kanıtlanmıştır. Bu terapi ekolünün temelinde ise, niyetlerimizin yani olayları algılama ve yorumlama biçimimizin his ve davranışlarımızı etkilediği var iseyımı yatar.
Bu ekole bakılırsa; aklımızdan geçen fikirler, kendimize, öbür insanlara ve dünyaya dair inançlarımız bizde bir duyguya yol açar. Örneğin, düzgün bir yönetici olduğumuzu düşünüyorsak, bu fikrimiz kararında hissettiğimiz hisler da bize yeterli hissettiren ve olumlu hisler olabilir. Lakin âlâ bir yönetici olamadığımızı ve çok yetersiz biri olduğumuzu düşünüyorsak, bu biçimde hislerimiz değişebilir. Olumlu hislerin yerini hüzün, çaresizlik ve suçluluk hisleri alabilir.
Hissettiğimiz bu hislerin akabinde harekete geçtiğimiz kısmı ise, davranışlarımız oluşturur. Hislerimizin bize ilettiği istek ve bildirilerle bir davranış sergileyebiliriz. Tasa hissettiğimiz bir yerde kendimizi sakinleştirmeyi deneyebilir, oradan kaçmaya çalışabilir ya da kendimizi aklımızdan geçen felaket senaryolarına kaptırarak derdimizi artırabiliriz. Ya da yetersiz biri olduğumuza dair niyetlerimizin getirdiği mutsuzluk, karamsarlık üzere olumsuz hislerle birlikte kendimize faydası olmayan davranışlarda bulunabiliriz.
Bilişsel davranışçı terapi ise tam da burada devreye girer. İşlevselliğimizi etkileyen ve şahsi problem veren his ve davranışlarımızı düzenlenme ve değiştirme seyahatinde, fonksiyonel olmayan niyetlerimizden yola çıkar. Kişinin ruhsal sorun ve rahatsızlıklarının, geçmiş tecrübelerimizle öğrendiğimiz ve güçlendirdiğimiz fonksiyonel olmayan fikirlerimizden kaynaklandığını belirtir. Bu fonksiyonel olmayan fikirlerin yine kıymetlendirilerek daha gerçekçi, daha fonksiyonel kanılarla değiştirilmesi ise hisler ve davranışlar üzerinde de değişime niye olur. Bilişsel davranışçı terapi ile, meselelerin tahlili için yeni davranışsal hünerleri öğrenir, his düzenleme formlarını keşfederiz. Sıkıntılarımıza, kendimize ve ömrümüze karşı epey boyutlu, yeni bir bakış açısı ediniriz.
Okumaya devam et...
Bu ekole bakılırsa; aklımızdan geçen fikirler, kendimize, öbür insanlara ve dünyaya dair inançlarımız bizde bir duyguya yol açar. Örneğin, düzgün bir yönetici olduğumuzu düşünüyorsak, bu fikrimiz kararında hissettiğimiz hisler da bize yeterli hissettiren ve olumlu hisler olabilir. Lakin âlâ bir yönetici olamadığımızı ve çok yetersiz biri olduğumuzu düşünüyorsak, bu biçimde hislerimiz değişebilir. Olumlu hislerin yerini hüzün, çaresizlik ve suçluluk hisleri alabilir.
Hissettiğimiz bu hislerin akabinde harekete geçtiğimiz kısmı ise, davranışlarımız oluşturur. Hislerimizin bize ilettiği istek ve bildirilerle bir davranış sergileyebiliriz. Tasa hissettiğimiz bir yerde kendimizi sakinleştirmeyi deneyebilir, oradan kaçmaya çalışabilir ya da kendimizi aklımızdan geçen felaket senaryolarına kaptırarak derdimizi artırabiliriz. Ya da yetersiz biri olduğumuza dair niyetlerimizin getirdiği mutsuzluk, karamsarlık üzere olumsuz hislerle birlikte kendimize faydası olmayan davranışlarda bulunabiliriz.
Bilişsel davranışçı terapi ise tam da burada devreye girer. İşlevselliğimizi etkileyen ve şahsi problem veren his ve davranışlarımızı düzenlenme ve değiştirme seyahatinde, fonksiyonel olmayan niyetlerimizden yola çıkar. Kişinin ruhsal sorun ve rahatsızlıklarının, geçmiş tecrübelerimizle öğrendiğimiz ve güçlendirdiğimiz fonksiyonel olmayan fikirlerimizden kaynaklandığını belirtir. Bu fonksiyonel olmayan fikirlerin yine kıymetlendirilerek daha gerçekçi, daha fonksiyonel kanılarla değiştirilmesi ise hisler ve davranışlar üzerinde de değişime niye olur. Bilişsel davranışçı terapi ile, meselelerin tahlili için yeni davranışsal hünerleri öğrenir, his düzenleme formlarını keşfederiz. Sıkıntılarımıza, kendimize ve ömrümüze karşı epey boyutlu, yeni bir bakış açısı ediniriz.
Okumaya devam et...