Doğduğu günden itibaren ağır ilginiz ve sevginizle büyüyen bebeğiniz, 6. Ay ile birlikte kimi dertler yaşayabilir. Siz yanından uzaklaştığınızda çığlık çığlığa ağlayabilir. Ani ve yüksek bir sesten, banyo yaptırırken sudan, onu sevmek isteyen bir bireyden korkabilir.
Birinci aylarda bebeğiniz sesinizle, kokunuzla, dokunuşlarınızla kendini inançta hisseder ve sakinleşir. Azıcık uzaklaşmanız, onu huzursuzlaştırabilir. Anneye düşkünlük bu vakitte pek fazladır ve olağandır.
Çalışan anneler; bebeklerinin bakımı için bakıcı yahut anneanniçin/ babaanniçin takviye almak zorunda kalabilir. Akşam anne işten meskene geldiğinde, bebek ona bakan şahıstan ayrılmak istemeyip ağlayabilir. Bu durum; biroldukça çalışan anneyi ruhsal olarak olumsuz tesirler, suçluluk hisleri hissetmesine yol açar. Gün ortasında onunla daima olarak ilgilenen şahsa ağır bir bağ oluşturduğu için bu durum yaşanır. Anne ruhsal olarak etkilense de, aslında bu durumdan biraz keyifli olmalıdır. Bu demek oluyor ki; gün ortasında onunla ilgilenen bireyle kâfi bir bağ oluşmuş, o şahsa yakınlık hissetmiş ve bebeği kendini inançta hissediyor. Akşam annenin bebeğine göstereceği yakınlık, dokunuşlar ve sevgi sözcükleriyle kuracağı bağlantı bebeği ile kuracağı inançlı bağlanma için kâfi olacaktır.
Bu yaş devirleri için hazırlanan ADIM ADIM SETLERİNDE yer alan aktivitelerle bebeğinizle bağınızı kuvvetlendirebilirsiniz.
İki yaş civarında çocuğun; daima onunla ilgilenen bireye düşkünlüğü devam eder. İki yaş sonuna hakikat ise yoğunluğu azalmaya başlar. 18 ay civarında ayrılık korkusu en üst seviyededir. ”Yanımdan ayrılmıyor, hiç bir yere gidemiyorum” söylemiş olduğiniz bir periyottur.
3 yaş civarında; çocuğunuzun bilişsel gelişmenine bağlı olarak ayrılık telaşı azalır, siz de biraz rahatlarsınız. 3 yaş öncesinde bu ayrılığın daima olacağı kaygısı yaşayan bebeğiniz, artık bu ayrılığın gün ortasında süreksiz bir ayrılık olduğunun şuurundadır.
3 yaş, çocukların okul öncesi eğitime yavaş yavaş hazır olduğu bir devirdir. Okula alıştırma süreci olumlu tamamlandıktan daha sonra siz yanında olmadan da güne devam edebilecek bir seviyededir. Bu yaş civarında; sizin ve okulun (öğretmenin) tüm gayretine karşın ayrılık telaşı ağır yaşanıyorsa bir uzmandan takviye almak gerekebilir.
Ayrılık derdi yaşanan durumlarda; çocuğun ayrılıkla ilgili yanlışsız ve anlayabileceği bir biçimde bilgilendirilmesi fazlaca değerlidir.
Ayrılık müddetlerini, kısadan uzuna yavaş yavaş çıkararak; etaplı alıştırma formülü uygulamalısınız. Başlangıçtaki uzun vadeli ayrılıklar inanç hissini zedeleyerek ruhsal olarak çocuğunuzu zorlayabilir.
Ayrılık devirlerinde; çocuğunuzu emanet ettiğiniz kişinin çocuğunuzla kuracağı yakın irtibat değerlidir. Evvelce tanıdığı ve güvendiği bir kişinin yanında olması onu duygusal olarak rahatlatır.
Çocuğunuzun kaygı ve telaşlar yaşaması pek olağandır. Ani, tanımadığı yüksek seslerden, karanlıktan, hayaletlerden, canavarlardan, sizin ölmenizden, hastalanmanizdan endişelenebilir. Zihinsel gelişimlerine bağlı olarak bu tip kaygılar ortaya çıkabilir. Endişenin mühleti, yoğunluğu ve çocuğunuzun günlük hayatını engellemesi durumlarında bir uzmandan dayanak almanız gerekebilir.
Çocuğunuzun kaygılarını tabir etmesine müsaade verin. Nelerden korktuğunu tek tek öğrenin. Soyut yahut somut, korktuğu şeyl için anlayabileceği biçimde açıklamalarınızı yapın ve endişelerinin üzerine yavaş yavaş giderek (sizin de desteğinizle) cesaretlenmesini sağlayın.
Onu anladığınızı sözlerinizle ve davranışlarınızla gösterin, ona yardım edeceğiniz konusunda itimat verin.
Çocuğunuzun kendine itimadının gelişmesi için; 3 yaşından itibaren onu birtakım şeyleri tek başına yapabileceği konusunda yönlendirin. Destekleyin ve cesaretlendirin.
Kendi kendine yetebilen ve bir şeyleri başarabildiğini deneyimleyen çocuğunuz epeyce daha keyifli ve korkusuz olacaktır.
Sıhhatle kalın..
Okumaya devam et...
Birinci aylarda bebeğiniz sesinizle, kokunuzla, dokunuşlarınızla kendini inançta hisseder ve sakinleşir. Azıcık uzaklaşmanız, onu huzursuzlaştırabilir. Anneye düşkünlük bu vakitte pek fazladır ve olağandır.
Çalışan anneler; bebeklerinin bakımı için bakıcı yahut anneanniçin/ babaanniçin takviye almak zorunda kalabilir. Akşam anne işten meskene geldiğinde, bebek ona bakan şahıstan ayrılmak istemeyip ağlayabilir. Bu durum; biroldukça çalışan anneyi ruhsal olarak olumsuz tesirler, suçluluk hisleri hissetmesine yol açar. Gün ortasında onunla daima olarak ilgilenen şahsa ağır bir bağ oluşturduğu için bu durum yaşanır. Anne ruhsal olarak etkilense de, aslında bu durumdan biraz keyifli olmalıdır. Bu demek oluyor ki; gün ortasında onunla ilgilenen bireyle kâfi bir bağ oluşmuş, o şahsa yakınlık hissetmiş ve bebeği kendini inançta hissediyor. Akşam annenin bebeğine göstereceği yakınlık, dokunuşlar ve sevgi sözcükleriyle kuracağı bağlantı bebeği ile kuracağı inançlı bağlanma için kâfi olacaktır.
Bu yaş devirleri için hazırlanan ADIM ADIM SETLERİNDE yer alan aktivitelerle bebeğinizle bağınızı kuvvetlendirebilirsiniz.
İki yaş civarında çocuğun; daima onunla ilgilenen bireye düşkünlüğü devam eder. İki yaş sonuna hakikat ise yoğunluğu azalmaya başlar. 18 ay civarında ayrılık korkusu en üst seviyededir. ”Yanımdan ayrılmıyor, hiç bir yere gidemiyorum” söylemiş olduğiniz bir periyottur.
3 yaş civarında; çocuğunuzun bilişsel gelişmenine bağlı olarak ayrılık telaşı azalır, siz de biraz rahatlarsınız. 3 yaş öncesinde bu ayrılığın daima olacağı kaygısı yaşayan bebeğiniz, artık bu ayrılığın gün ortasında süreksiz bir ayrılık olduğunun şuurundadır.
3 yaş, çocukların okul öncesi eğitime yavaş yavaş hazır olduğu bir devirdir. Okula alıştırma süreci olumlu tamamlandıktan daha sonra siz yanında olmadan da güne devam edebilecek bir seviyededir. Bu yaş civarında; sizin ve okulun (öğretmenin) tüm gayretine karşın ayrılık telaşı ağır yaşanıyorsa bir uzmandan takviye almak gerekebilir.
Ayrılık derdi yaşanan durumlarda; çocuğun ayrılıkla ilgili yanlışsız ve anlayabileceği bir biçimde bilgilendirilmesi fazlaca değerlidir.
Ayrılık müddetlerini, kısadan uzuna yavaş yavaş çıkararak; etaplı alıştırma formülü uygulamalısınız. Başlangıçtaki uzun vadeli ayrılıklar inanç hissini zedeleyerek ruhsal olarak çocuğunuzu zorlayabilir.
Ayrılık devirlerinde; çocuğunuzu emanet ettiğiniz kişinin çocuğunuzla kuracağı yakın irtibat değerlidir. Evvelce tanıdığı ve güvendiği bir kişinin yanında olması onu duygusal olarak rahatlatır.
Çocuğunuzun kaygı ve telaşlar yaşaması pek olağandır. Ani, tanımadığı yüksek seslerden, karanlıktan, hayaletlerden, canavarlardan, sizin ölmenizden, hastalanmanizdan endişelenebilir. Zihinsel gelişimlerine bağlı olarak bu tip kaygılar ortaya çıkabilir. Endişenin mühleti, yoğunluğu ve çocuğunuzun günlük hayatını engellemesi durumlarında bir uzmandan dayanak almanız gerekebilir.
Çocuğunuzun kaygılarını tabir etmesine müsaade verin. Nelerden korktuğunu tek tek öğrenin. Soyut yahut somut, korktuğu şeyl için anlayabileceği biçimde açıklamalarınızı yapın ve endişelerinin üzerine yavaş yavaş giderek (sizin de desteğinizle) cesaretlenmesini sağlayın.
Onu anladığınızı sözlerinizle ve davranışlarınızla gösterin, ona yardım edeceğiniz konusunda itimat verin.
Çocuğunuzun kendine itimadının gelişmesi için; 3 yaşından itibaren onu birtakım şeyleri tek başına yapabileceği konusunda yönlendirin. Destekleyin ve cesaretlendirin.
Kendi kendine yetebilen ve bir şeyleri başarabildiğini deneyimleyen çocuğunuz epeyce daha keyifli ve korkusuz olacaktır.
Sıhhatle kalın..
Okumaya devam et...