Kernberg kitabında çeşitli psikanalistlerden yararlanarak kimlik kavramını açıklamasıyla başlamış. Erikson’dan epey yararlanarak kimlik dağınıklığı ve kimlik krizinin içindeki farkı ve kişilik bozukluklarında klinik görünümleri üzerinde durmuş. Kimlik dağınıklığını; ağır kişilik bozukluklarında görülen ortak temel özellik olarak söz etmiş. Kimlik krizini ergenlerin, kıymetli ötekilerin kendilerini nasıl yorumladıklarıyla ilgili baş karışıklığı olarak tanım ederken, kimlik dağınıklığını, değerli ötekileri tanımlayışı son derecede bilinmeyen ve karanlık olarak belirtmiş. ‘’Entegrasyon’’ eksikliğini vurgulamış.
Aktarım Odaklı Psikoterapi’nin kişilik bozukluklarında kullanımlarını basamaklara nazaran ayırmış, özellikle yorumlamanın kıymetinden ve terapistin terapinin hangi kısımlarında yorumlamayı kullanacağını ince ince detaylandırmış. Duygulanımın yorumlamadaki ehemmiyetinden, ‘’Şimdiki bilinçdışı’’ kavramını açıklayarak kişilik bozukluğu yahut nevrozlarda nasıl kullanılacağını açıklamış.
Zihinleştirme-İçgörü-Eşduyum, kavramlarını tek tek inceleyip, zihinleştirmenin bağlanma kavramı ile münasebetini, BDT’de kullanması ve bilinçdışı ile münasebetini yorumlamış ve psikodinamik terapilerdeki ayrımı göstermiş. Freud’un karşı transferi katiyen yok edilmesi halinde yorumlamasına karşı Kernberg karşı transferin, danışanla daha yeterli irtibat için nasıl kullanılabileceğini, Freud’un bahsetmiş olduğu üzere katiyetle kaçınılması gereken bir şey olmadığını klinik görünümleriyle söz etmiş. Karşı aktarım’ı uyumlu ve tamamlayıcı süreçler olarak yararlı biçimde kullanılmak üzere ayırmış, danışanla münasebette görülen tamamlayıcı özdeşimin yansıtmalı özdeşim ile nasıl kullanılacağını klinik örnekleriye göstermiş.
Nörobiyolojik olarak saldırganlığın kökenine dair Freud’un kronolojik çalışmalarını kitapta belirtmiş, Freud’un vakit ortasında değişen görüşlerini paylaşmış. Dürtü, içgüdü farkını, Piaget’in duygulanımların bilişsel içeriğe sahip olduğuna varması ile nörobiyolojik araştırmalarda diğer bir evresi başlatmış olduğunı tabir etmiş. Borderline kişilik bozukluğuna sahip bireylerin ‘’Mezolimbik ve Amigdala’daki Lateral ve Medial’’ alanlarda gösterdiği aktiflik incelenmiş, Seratonin’in ehemmiyetinden bahsedilmiş.
Takıntılı Kişilik, Histerik Kişilik, Narsisistik Kişiliklerin duygulanımlarının ve bilişsel özelliklerinin şahısları nasıl etkilediğini göstermiş. bir dahaleyici zorlantının nasıl tahlil yada travmatik münasebetin yineı biçimde yaşanabileceğini, buradaki özdeşim sürecinden, Bilinçdışı intrapsişik çalışma duygulanım sözünün nörobiyolojik yapısını nasıl bozabileceğini yada erken devirdeki duygulanımların nasıl bir daha etkinleşeceğinin psikoterapiyle mümkün olduğunu söylemiş. Sadomazoşizm’in sebeplerini; yasak öidipal dilekler, erken periyotta bağımlılık objesine bilinçdışı saldırganlık (suçluluktan) dolayı yıkım olarak göstermiş. Saldırganlık üzerine, beşerdeki ‘’Apoptazis’’ten, saldırganlığın ünlü analistlerce nasıl farklı farklı yorumlandığını açıklamış. Kendine ziyan vermeyi, sadist obje ile mazoşist kendiliğin intrapsişik uğraşı olarak yorumlanabileceğini, melankolide ise patolojik süperego arayabileceğimizi söz etmiş.
Yas’ın Kernberg’in kendi eşinin vefatının da verdiği deneyimle, Freud’un kuramında olduğu üzere sonlu olmadığını, olağan yasın bireye sevebilme kapasitesinin arttırdığını, aşkta olduğu üzere (Smirgel) özdeşleşilen bireyle ortak bir ego-ideal sağlanabileceğini klinik örneklerle açıklamış. Freud ve Klein’ın yası farklı biçimde tanımlamalarını açıklamış ve Klein’ın görüşüne daha sıcak bakmıştır. Freud ile ise yas sürecinin özdeşim ile tamamlanacağı konusunda hemfikirdir. Sevebilme kapasitesini kısıtlayan etmenleri; mazoşist, narsisistik ve paranoid özellikler olarak belirtip bunları Klein’ın şizoid-paranoid pozisyonu ile açıklamıştır.
Sevgiyi deneyileme mahzurlarını; bağımlılık korkusu, idealizasyon inkarı (Suçluluktan), haset yada kıskançlığa karşı reaksiyon oluşturma olarak yorumlamış. Psikanalizin karşılaştığı meseleler ve üniversitelerde olup olmaması konusuna olması gerektiğine kanaat getirmiş ve bunun nasıl olabileceğine dair yol haritası çizerek, süpervizörün nazaranvleri ve bir kuram hakkında baskıcı ve önyargılı olmaması gerektiğini söz etmiş.
Saldırganlığın toplumdaki görünümlerine odaklanarak Freud’un Totem ve Tabu, Uygarlığın Huzursuzluğu, Bir Yanılsamanın Geleceği isimli kitaplarındaki kelamlarından hareketle Freud’a din konusunda katılmadığını açıklamış. Din ve sanat bahislerinin beşerler üstündeki tesirlerini açıklarken özellikle sanatta Winnicott’un fikirlerini önemsemiş ve kitabında yer vermiş. Bion’un 3 Zirve Noktası’na kitabında yer vererek din-bilim ayrımını yapmış.
Okumaya devam et...
Aktarım Odaklı Psikoterapi’nin kişilik bozukluklarında kullanımlarını basamaklara nazaran ayırmış, özellikle yorumlamanın kıymetinden ve terapistin terapinin hangi kısımlarında yorumlamayı kullanacağını ince ince detaylandırmış. Duygulanımın yorumlamadaki ehemmiyetinden, ‘’Şimdiki bilinçdışı’’ kavramını açıklayarak kişilik bozukluğu yahut nevrozlarda nasıl kullanılacağını açıklamış.
Zihinleştirme-İçgörü-Eşduyum, kavramlarını tek tek inceleyip, zihinleştirmenin bağlanma kavramı ile münasebetini, BDT’de kullanması ve bilinçdışı ile münasebetini yorumlamış ve psikodinamik terapilerdeki ayrımı göstermiş. Freud’un karşı transferi katiyen yok edilmesi halinde yorumlamasına karşı Kernberg karşı transferin, danışanla daha yeterli irtibat için nasıl kullanılabileceğini, Freud’un bahsetmiş olduğu üzere katiyetle kaçınılması gereken bir şey olmadığını klinik görünümleriyle söz etmiş. Karşı aktarım’ı uyumlu ve tamamlayıcı süreçler olarak yararlı biçimde kullanılmak üzere ayırmış, danışanla münasebette görülen tamamlayıcı özdeşimin yansıtmalı özdeşim ile nasıl kullanılacağını klinik örnekleriye göstermiş.
Nörobiyolojik olarak saldırganlığın kökenine dair Freud’un kronolojik çalışmalarını kitapta belirtmiş, Freud’un vakit ortasında değişen görüşlerini paylaşmış. Dürtü, içgüdü farkını, Piaget’in duygulanımların bilişsel içeriğe sahip olduğuna varması ile nörobiyolojik araştırmalarda diğer bir evresi başlatmış olduğunı tabir etmiş. Borderline kişilik bozukluğuna sahip bireylerin ‘’Mezolimbik ve Amigdala’daki Lateral ve Medial’’ alanlarda gösterdiği aktiflik incelenmiş, Seratonin’in ehemmiyetinden bahsedilmiş.
Takıntılı Kişilik, Histerik Kişilik, Narsisistik Kişiliklerin duygulanımlarının ve bilişsel özelliklerinin şahısları nasıl etkilediğini göstermiş. bir dahaleyici zorlantının nasıl tahlil yada travmatik münasebetin yineı biçimde yaşanabileceğini, buradaki özdeşim sürecinden, Bilinçdışı intrapsişik çalışma duygulanım sözünün nörobiyolojik yapısını nasıl bozabileceğini yada erken devirdeki duygulanımların nasıl bir daha etkinleşeceğinin psikoterapiyle mümkün olduğunu söylemiş. Sadomazoşizm’in sebeplerini; yasak öidipal dilekler, erken periyotta bağımlılık objesine bilinçdışı saldırganlık (suçluluktan) dolayı yıkım olarak göstermiş. Saldırganlık üzerine, beşerdeki ‘’Apoptazis’’ten, saldırganlığın ünlü analistlerce nasıl farklı farklı yorumlandığını açıklamış. Kendine ziyan vermeyi, sadist obje ile mazoşist kendiliğin intrapsişik uğraşı olarak yorumlanabileceğini, melankolide ise patolojik süperego arayabileceğimizi söz etmiş.
Yas’ın Kernberg’in kendi eşinin vefatının da verdiği deneyimle, Freud’un kuramında olduğu üzere sonlu olmadığını, olağan yasın bireye sevebilme kapasitesinin arttırdığını, aşkta olduğu üzere (Smirgel) özdeşleşilen bireyle ortak bir ego-ideal sağlanabileceğini klinik örneklerle açıklamış. Freud ve Klein’ın yası farklı biçimde tanımlamalarını açıklamış ve Klein’ın görüşüne daha sıcak bakmıştır. Freud ile ise yas sürecinin özdeşim ile tamamlanacağı konusunda hemfikirdir. Sevebilme kapasitesini kısıtlayan etmenleri; mazoşist, narsisistik ve paranoid özellikler olarak belirtip bunları Klein’ın şizoid-paranoid pozisyonu ile açıklamıştır.
Sevgiyi deneyileme mahzurlarını; bağımlılık korkusu, idealizasyon inkarı (Suçluluktan), haset yada kıskançlığa karşı reaksiyon oluşturma olarak yorumlamış. Psikanalizin karşılaştığı meseleler ve üniversitelerde olup olmaması konusuna olması gerektiğine kanaat getirmiş ve bunun nasıl olabileceğine dair yol haritası çizerek, süpervizörün nazaranvleri ve bir kuram hakkında baskıcı ve önyargılı olmaması gerektiğini söz etmiş.
Saldırganlığın toplumdaki görünümlerine odaklanarak Freud’un Totem ve Tabu, Uygarlığın Huzursuzluğu, Bir Yanılsamanın Geleceği isimli kitaplarındaki kelamlarından hareketle Freud’a din konusunda katılmadığını açıklamış. Din ve sanat bahislerinin beşerler üstündeki tesirlerini açıklarken özellikle sanatta Winnicott’un fikirlerini önemsemiş ve kitabında yer vermiş. Bion’un 3 Zirve Noktası’na kitabında yer vererek din-bilim ayrımını yapmış.
Okumaya devam et...