Ev
Kültür
Anohni ve Johnsons, Julie Byrne, Gabriels: Hafta sonu için yeni kayıtlar
Anohni, ruhu sayesinde öfkeyi cesarete dönüştürür. Julie Byrne, halktan bize yıldızlı bir gökyüzü inşa ediyor. Ve Cebrail’ler, Nahtanz kadar iyi müjde verebilirler.
Stefan Hochgesand
Yoğun bakış, daha da yoğun ses: AnohniNomi Ruiz/Rough Trade ile Anohni
Anohni ve Johnsonlar: “Sırtım Geçmeniz İçin Bir Köprüydü” (Rebit/Rough Trade/Dilenciler)
Titreyen tınısıyla o ses! Evet, Anohni günümüzün en güçlü ve aynı zamanda en kırılgan seslerinden birine sahip. Zaten en üzücü ve en heyecan verici olanlardan biri. Ustaca elektronik enstrümanlı solo plak “Hopeiness” (2016) ve Hercules & Love Affair (“In Amber”, 2022) gibi çeşitli gezilerden sonra Anohni, bir zamanlar New York underground’da birlikte çalıştığı gruba geri döner (sonra hala Antony adı altında), Lou Reed tarafından keşfedildi.
Grubun yeni albümü My Back Was A Bridge For You To Cross’un kapağında insan hakları aktivisti Marsha P. Johnson; Anohni’nin kendisi gibi o da bir trans kadın. Tematik olarak Anohni, grupsuz benzer alanlarda (kimlik, iklim felaketi, çaresizlik ve güç kazanma) ancak tamamen farklı bir enstrüman setiyle çalışıyor: Bu kez, Marvin Gaye tarafından fark edilir bir şekilde eğitilen Anohni, mavi müzik de yapabildiğini kanıtlıyor. gözlü can Öfkeyi cesarete dönüştürebilen inanılmaz derecede güçlü bir rekor.
Julie Byrne: “Büyük Kanatlar” (Ghostly International)
Buffalo, New York’tan bu kadın hala çok bilinmiyor! Son olarak Julie Byrne, Billie Eilish ve Lorde arasında gidip geliyor ve yoğunluk açısından bu ikisinin arkasına saklanmak zorunda kalmıyor. Bir okyanusun ruh derinliğine sahip bir ses. Üçüncü plakları olan bu albümde, mızraplı gitarla birlikte hafif sentezleyiciler, arp ve piyano notaları da var.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Lirik olarak, Julie Byrne bize güçlü şeyler sunuyor: Ana konu, başlangıçta albümde yer alan bir arkadaşın ölümü. Ölüm, kimsenin dilemesini istemediğin ve kimsenin kaçınamayacağı bir konu. Halk, ezici ama yine de ışığı hala retinalarımıza düşen ölü yıldızlarla dolu bir gökyüzü gibi yatıştırıcı.
Gabriels: “Melekler ve Kraliçeler (Delüks)” (Atlas/Warner)
Hâlâ queer gospel kilisesinde miyiz yoksa gece kulübünde dikiş dansında mıyız? İngiliz-Amerikan ruh üçlüsü Gabriels’e gelince, genellikle tam olarak bilmiyorsunuz. Eğlenceli gerçek: 1987 doğumlu Gabriels şarkıcısı Jacob Lusk, aynı zamanda Diana Ross’un koro yönetmeniydi.
Buna hemen inanırsın. Bir buket iple servis edilen bu bitkin ruh o kadar el yapımı ve eski ki, Pluto’nun artık bir gezegen olmadığını duyduğunuzda “Professional” şarkısında sandalyenizden düşüyorsunuz – o zamana kadar üçüncü dakikada bizi şimdiki zamana ışınlayana kadar – günlük düşük tempolu hip-hop. Anohni hayranlarını da memnun etmesi gereken gözyaşı pompalayan ve yine de neşelendiren bir ses.
Kültür
Anohni ve Johnsons, Julie Byrne, Gabriels: Hafta sonu için yeni kayıtlar
Anohni, ruhu sayesinde öfkeyi cesarete dönüştürür. Julie Byrne, halktan bize yıldızlı bir gökyüzü inşa ediyor. Ve Cebrail’ler, Nahtanz kadar iyi müjde verebilirler.
Stefan Hochgesand
Yoğun bakış, daha da yoğun ses: AnohniNomi Ruiz/Rough Trade ile Anohni
Anohni ve Johnsonlar: “Sırtım Geçmeniz İçin Bir Köprüydü” (Rebit/Rough Trade/Dilenciler)
Titreyen tınısıyla o ses! Evet, Anohni günümüzün en güçlü ve aynı zamanda en kırılgan seslerinden birine sahip. Zaten en üzücü ve en heyecan verici olanlardan biri. Ustaca elektronik enstrümanlı solo plak “Hopeiness” (2016) ve Hercules & Love Affair (“In Amber”, 2022) gibi çeşitli gezilerden sonra Anohni, bir zamanlar New York underground’da birlikte çalıştığı gruba geri döner (sonra hala Antony adı altında), Lou Reed tarafından keşfedildi.
Grubun yeni albümü My Back Was A Bridge For You To Cross’un kapağında insan hakları aktivisti Marsha P. Johnson; Anohni’nin kendisi gibi o da bir trans kadın. Tematik olarak Anohni, grupsuz benzer alanlarda (kimlik, iklim felaketi, çaresizlik ve güç kazanma) ancak tamamen farklı bir enstrüman setiyle çalışıyor: Bu kez, Marvin Gaye tarafından fark edilir bir şekilde eğitilen Anohni, mavi müzik de yapabildiğini kanıtlıyor. gözlü can Öfkeyi cesarete dönüştürebilen inanılmaz derecede güçlü bir rekor.
Julie Byrne: “Büyük Kanatlar” (Ghostly International)
Buffalo, New York’tan bu kadın hala çok bilinmiyor! Son olarak Julie Byrne, Billie Eilish ve Lorde arasında gidip geliyor ve yoğunluk açısından bu ikisinin arkasına saklanmak zorunda kalmıyor. Bir okyanusun ruh derinliğine sahip bir ses. Üçüncü plakları olan bu albümde, mızraplı gitarla birlikte hafif sentezleyiciler, arp ve piyano notaları da var.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Lirik olarak, Julie Byrne bize güçlü şeyler sunuyor: Ana konu, başlangıçta albümde yer alan bir arkadaşın ölümü. Ölüm, kimsenin dilemesini istemediğin ve kimsenin kaçınamayacağı bir konu. Halk, ezici ama yine de ışığı hala retinalarımıza düşen ölü yıldızlarla dolu bir gökyüzü gibi yatıştırıcı.
Gabriels: “Melekler ve Kraliçeler (Delüks)” (Atlas/Warner)
Hâlâ queer gospel kilisesinde miyiz yoksa gece kulübünde dikiş dansında mıyız? İngiliz-Amerikan ruh üçlüsü Gabriels’e gelince, genellikle tam olarak bilmiyorsunuz. Eğlenceli gerçek: 1987 doğumlu Gabriels şarkıcısı Jacob Lusk, aynı zamanda Diana Ross’un koro yönetmeniydi.
Buna hemen inanırsın. Bir buket iple servis edilen bu bitkin ruh o kadar el yapımı ve eski ki, Pluto’nun artık bir gezegen olmadığını duyduğunuzda “Professional” şarkısında sandalyenizden düşüyorsunuz – o zamana kadar üçüncü dakikada bizi şimdiki zamana ışınlayana kadar – günlük düşük tempolu hip-hop. Anohni hayranlarını da memnun etmesi gereken gözyaşı pompalayan ve yine de neşelendiren bir ses.